บทที่ 1105

“ที่จริง... ไม่ใช่ว่าเธอรักฉันไม่ได้อีกแล้ว แต่เป็นเพราะเธอกลัวว่าฉันจะทำให้เธอเจ็บอีกใช่ไหม?” อี้จิ่นหลีถามเสียงอ่อน เธอรู้สึกได้ว่าเขามองเธอออก บางทีคงจะเป็นอย่างที่เขาพูด เธอกลัว เธอกลัวมากเสียจนไม่กล้ามีรักอีกแล้ว “อี้หราน ฉันจะไม่ทำร้ายเธออีก!” อี้จิ่นหลีกำจัดแววตาหลงใหลทิ้งไป และเหลือไว้แค่เพียงความจริงจัง เขาค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้ามาหาเธอช้า ๆ ขณะที่ดวงตาของเขาจ้องมายังดวงตาผลอัลมอนด์ของเธอ “เธอไม่เชื่อฉันเหรอ?” เธอกล่าวตอบว่า “เรื่องแบบนี้ไม่มีใครรับประกันได้หรอกนะ” “ถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันจะสาบานเลย” “ไม่ต้อง...” ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร เขาก็ย่อตัวลง และคุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าเธอ ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม จริงจัง และแสดงความตั้งใจจริง “ฉัน จิ่นหลี ขอสาบานว่า ถ้าฉันทำให้เธอเจ็บอีกในอนาคต ฉันจะชดใช้คืนให้เธอสิบเท่า ถ้าฉันทำให้เธอร้องไห้ ความเจ็บปวดนั้นจะต้องบาดลึกถึงกระดูกและเผาไหม้หัวใจของฉันจนเป็นผุยผง” ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึง เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะคุกเข่าลงตรงหน้าเธอแบบนี้ และพูดอะไรพวกนั้นด้วย! เธอก้มมองลงไปที่เขา ขณะที่เขาหลบตา ก้มหน้าลง และพึมพำว่า “รู้อะไรไหม?