บทที่ 59 ความอ่อนโยนของ ฌอน สจ๊วต

ฌอน สจ๊วต นั่งข้างเตียงผู้ป่วย จ้องมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง เอลิออร์ ไวท์ เพิ่งทำการตรวจร่างกายของเธอ “ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” เอลิออร์ ไวท์ ย้ำว่า “อย่างไรก็ตาม นายควรหยุดทรมานเธอ วันนี้เธอทุกข์มากพอแล้ว จมน้ำ เป็นไข้ หมดสติ — หมดหรือยังนะ? เธอตื่นขึ้นมา และนายทำให้เธอหมดสติไปอีกครั้ง” เอลิออร์ ไวท์ “จุ๊ จุ๊” สองครั้งก่อนจะพูดต่อ “ฌอน สจ๊วต นายมีทักษะในการทรมานผู้คนมากขึ้นใช่ไหม?” เห็นได้ชัดว่ามีการเสียดสีในน้ำเสียงของเขา สิ่งที่ทำให้ เอลิออร์ ไวท์ ประหลาดใจก็คือ คุณชายสจ๊วต คนนี้ไม่ได้ทำให้เขาเหมือนตกนรกด้วยสายตาที่เยือกเย็นของเขาอย่างน่าประหลาดใจ โย่ ~ วันนี้เขาอารมณ์ดีจัง ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องฉวยโอกาสที่หาได้ยากนี้ เพือแกล้งเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ใครจะไปรู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน คุณชายสจ๊วตคนนี้ถึงจะคุยง่าย ๆ อีกครั้ง “เฮ้ บอกฉันสิ ว่านายทำอะไรกับเธอหลังจากที่ฉันออกไป?” ฟิ้วววววววววววว! คำพูดสุดเย็นยะเยือกพุ่งเข้าใส่ เอลิออร์ ไวท์ ทันที เขาเกือบจะสำลักคำพูดของเขาเอง “เอ่อ…ลืมไปเถอะ ถ้านายไม่ต้องการบอกฉัน” ราวกับว่าเขากำลังพยายามผ่อนคลายความตึงเครียด เอลิออร์ ไวท์ เชื่อมน