บทที่ 13 : เธอติดหนี้ฉัน

ดวงตาของ จุล ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธเมื่อเขาเห็น ชีวนัย เขาปล่อยดลธีออกจากอ้อมแขนและพุ่งเข้าหาชีวนัย “ชีวนัย ไปลงนรกซะ!” จุลคำรามขณะยกขาขึ้นเพื่อเตะ ชีวนัย ชีวนัย เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีของเขา เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็ถอยหลังไปสองสามก้าว หลบการโจมตีของเขา ในขณะที่ปล่อยหมัดซ้าย "ปัง!" จุล ประเมินค่า ชีวนัย ต่ำไป เขาถูกกระแทกที่หน้าอก ซึ่งทำให้เขามึนงงเล็กน้อย เมื่อเขากลับมารู้สึกตัว เขาก็เตะ ชีวนัย กลับคืนมาโดยไม่เต็มใจที่จะแสดงจุดอ่อนใดๆ จากนั้นชายทั้งสองก็เริ่มชกต่อยและเตะกันราวกับว่าพวกเขาเป็นศัตรูตัวฉกาจ ทั้งคู่ไม่ยอมแพ้ต่ออีกฝ่าย “หยุดนะ ทั้งสองคน หยุดทะเลาะกัน!” จุลถูกบังคับให้ล่าถอย เขาทำได้เพียงปัดป้อง ชีวนัย ออกไปเพราะเขาไม่มีกำลังที่จะต่อสู้กลับ สำหรับ จุล ชีวิตคือเบียร์และการละเล่น ร่างกายของเขาไม่สามารถเทียบได้กับ ชีวนัย ผู้ซึ่งฝึกฝนในโรงยิมทุกวัน หากการต่อสู้ดำเนินต่อไป เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสจากชีวนัยไม่ช้าก็เร็ว ดลธีเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความกังวล! เธอลากร่างผอมบางของเธอเข้ามาระหว่างพวกเขาและรอยยิ้มอ่อน ๆ บนใบหน้าของเธอ “หยุดทะเลาะกันเถอะ ชีวนัย เรื่องของ