บทที่ 14 : เด็กเป็นของคุณ เชื่อไหม?

ดลธีไม่ได้คาดหวังว่าชีวนัยจะเพิกเฉยต่อการต่อต้านอย่างดุเดือดของเธอ เขาขังเธอไว้ในห้องโดยไม่ยอมให้เธอเคลื่อนไหวอย่างอิสระ เมื่อเธอพบกับสายตาอันเย็นชาของเขา เธอเกือบจะพังทลายแล้ว “ชีวนัยฉันไม่ใช่อาชญากร คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันได้” เดิมทีเขาไม่ได้ตั้งใจจะอธิบายอะไรกับเธอ อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินข้อกล่าวหาของเธอ เขาโน้มตัวและจับคางของเธออย่างแรง "ทั้งหมดเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่คลุมเครือของคุณกับ จุลและพ่อที่ไม่รู้จักของเด็กในท้องของคุณ" “อย่าทดสอบความอดทนของผม มิฉะนั้น ครอบครัวนนทนันท์และจุลจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยจากเมืองทาโกในวันพรุ่งนี้” เขาเสริมอย่างเย็นชา ใบหน้าของดลธีเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ควรตกหลุมรักคุณ เอาคำว่าคุณนายสันติออกไป หย่ากันเถอะ จากนี้ไปคุณมีอิสระที่จะรักใครก็ตามที่คุณชอบและคุณสามารถแต่งงานกับใครก็ได้ที่คุณชอบ” ฉันจะไม่ยุ่ง ฉันไม่มีคุณสมบัติอยู่แล้ว แยกทางกันดีไหม” “คุณจะแต่งงานกับคนนั้นหลังจากหย่ากับผมไหม ผมขอเตือนคุณว่าถ้าคุณไม่ต้องการที่จะเห็นเขาตาย จงอยู่ห่างจากเขา!” ชีวนัยจับคางเธอแน่นขึ้นทันใด “นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมถามคุณ คุณมีอะไรเกี