บทที่ 724

โชคดีที่เลยช่วงเวลาที่พนักงานมาเข้าทำงานไปแล้ว ไม่อย่างนั้น แคทเธอรีนนึกภาพตอนที่พนักงานหญิงทุกคนในบริษัทกลับมาชื่นชมความหล่อของเขาออกในทันที “คุณมาที่นี่อีกทำไม?” แคทเธอรีนเดินมาหา นิ้วเรียวสวยของเธอเคาะรถของเขา “ประธานฮิลล์ คุณจอดรถตรงนี้ไม่ได้นะ” ฌอนมองมาที่เธอ วันนี้เธอมีใบหน้าเปลือยเปล่าและไม่ได้แต่งหน้าเลย ทว่านั่นก็ไม่ได้ส่งผลให้ความสวยของเธอลดน้อยลงเลย แต่กลับทำให้ใบหน้าเรียวของเธอดูสะอาดและนุ่มนิ่ม เครื่องหน้าของเธอยังดูงดงามหมดจดเมื่อเธอไม่ได้แต่งหน้า เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตบริเวณหน้าอกลงหนึ่งเม็ด อีกทั้งริมฝีปากของเขาก็รู้สึกแห้งผาก “นี่… เป็นของเธอ” เขาหยิบเอากล่องกำมะหยี่จากรถขึ้นมา เขาเปิดออกแล้วเผยให้เห็นสร้อยคอของราชินีที่อยู่ข้างในนั้น แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ สร้อยคอของราชินีเส้นนี้เขาซื้อให้เธอที่เมลเบิร์นในราคาสามพันล้านดอลล่าร์ มันยังเป็นหลักฐานความรักของพวกเขาอีกด้วย เธอเก็บเอาไว้เป็นอย่างดีจนกระทั่งเมื่อสามปีที่แล้วเมื่อเธอตกอยู่ในสภาวะซึมเศร้าอย่างหนัก เธอจึงลืมมันไปและทิ้งมันไว้ “เมื่อก่อนสร้อยเส้นนี้เคยเป็นของฉันค่ะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ของฉันอีกแล้ว” แคทเธอรี