บทที่ 723

“...” ฌอนพูดไม่ออก เขารู้ว่าซูซี่พูดถึงตู้เซฟ เมื่อสามปีก่อนแคทเธอรีนเคยอยู่ในห้องนี้ เธอเป็นคนตั้งรหัสผ่านด้วยตัวเองอีกด้วย หลังจากที่แคทเธอรีนจากไปแล้ว ข้าวของจำนวนมากของเธอถูกนำออกไป เว้นเสียแต่ตู้เซฟใบนี้ ไม่มีใครเปิดได้เพราะพวกเขาไม่รู้รหัสผ่าน ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยให้ความสนใจมันเลย อีกทั้งยังไม่เคยแม้แต่คิดที่จะเปิดมันออกด้วยซ้ำ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กตัวเล็ก ๆ จะบังเอิญเปิดมันออกได้ “มันเป็น… สร้อยคอ” ฌอนพูดด้วยเสียงแหบพร่า “เป็นของคุณลุงฌอนเหรอคะ?” ซูซี่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ลุงเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ” ฌอนจำอะไรไม่ได้เลย “แต่ลุงคิดว่าลุงรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ ลุงจะเอาไปคืนเธอ” “ตกลงค่ะ” ซูซี่วางสร้อยคอลงในมือของเขาแล้วไปล้างหน้า ... ระหว่างเวลาอาหารเช้า เลียมเดินมาอุ้มซูซี่พลางกัดฟันพูดด้วยเสียงเบา “ซูซี่ ถ้าแม่ของหนูรู้เข้าว่าหนูอยู่ใกล้ฌอนมากเกินไป เธอจะโกรธมากไม่ใช่เหรอ?” “คุณพ่อ อย่าบอกคุณแม่นะคะ” เลียมแทบจะหลั่งน้ำตาออกมา ทว่าไม่มีน้ำตาให้ไหล “หนูยังจำได้อีกเหรอว่าตอนนี้สถานะของอาคือพ่อของหนู? หนูเอาแต่มองฌอนตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่เขากลับมาแล้ว หนูทิ้งอาเอ