บทที่ 293

เพียงแค่เสี้ยววินาที เจเรมี่คิดว่าเขาได้ยินคนเรียกหา ‘เจซ’ ความคิดนี้ทำให้เขากลับมามีสติขณะที่สายตาสับสนของเขากำลังมองมาเดลีน เขาเฝ้าดูรอยย่นขมวดคิ้วสวยคู่นั้นของเธอและส่วนริมฝีปากที่ดูคล้ายดอกซากุระดูเหมือนว่าเธอกำลังนอนหลับ “ทำไม…” คิ้วของมาเดลีนขมวดหนักกว่าเดิมเมื่อมีคำถามเกิดขึ้น ‘ทำไม? ‘เธอพูดทำไม?’ เจเรมี่เริ่มมองเห็นความทุกข์ใจที่มาเดลีนแสดงออกมา เจเรมี่พยายามตั้งใจฟังเธอให้ดีขึ้น “ทำไมนายไม่เชื่อ…” ปัง ขณะที่เจเรมี่กำลังจะโน้มใบหน้าเข้าใกล้หูของมาเดลีน ประตูห้องได้ถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับเสียงดังปัง เขาถูกขัดจังหวะเสียก่อนที่จะได้ยินประโยคเต็มทั้งหมดของมาเดลีน คิ้วที่แหลมคมของเขาขมวดขณะที่เจเรมี่เงยหน้าขึ้นใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ เอโลอิสเข้ามาในห้องพร้อมกับอารมณ์โกรธ “นายมายืนเฝ้าอยู่ข้างเตียงผู้หญิงคนนี้อย่างรักใคร่ได้ยังไงในขณะที่ลูกสาวของฉันโคม่าเพราะนาย เจเรมี่ วิทแมน? ไม่ใช่แค่นั้นนะ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจูบเธอด้วย! นายเอาเมเรดิธไปไว้ที่ไหน?” จูบเธอ? เจเรมี่จ้องเอโลอิสแบบไม่ไยดี เขาคิดว่าเธอแค่เห็นเขาโน้มตัวไปหาวีล่าและเข้าใจผิดว่าพวกเขากำลังจู