บทที่ 291

ฤทธิ์ของยาสลบทำให้มาเดลีนรู้สึกมึนงง เธอมีความคิดแวบหนึ่งเข้ามาในหัวแบบเลือนลาง มีใครบางคนเรียกเธอว่ามาเดลีนและเขายังบอกอีกว่าเธอไม่เป็นอะไรแล้วนะ มาเดลีนพยายามลืมตาขึ้นเพื่อจะดูว่าคนคนนั้นเป็นใคร แต่ว่าเปลือกตาเธอกลับหนักขึ้นในวินาทีนั้น ด้วยสัญชาตญาณ เธอโน้มตัวไปหาผู้ชายคนที่ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอันตราย บางทีอาจเป็นเพราะเขาให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่เธอ นี่อาจเป็นครั้งแรกที่มาเดลีนรู้สึกได้ถึงความหมายของการโดนปกป้อง สิ่งที่เธอต้องเผชิญในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่มีครั้งไหนเลยที่ได้รับความเจ็บเล็กน้อย และทุกครั้งที่เธอปรารถนาให้ใครสักคนมาช่วย ทุกครั้งสิ่งที่เธอได้กลับเป็นเพียงความเจ็บปวดที่เพิ่มมากขึ้น มันมาถึงจุดที่เธอยอมแพ้และสิ้นหวังกับทุกสิ่งเพราะหัวใจของเธอเหนื่อยล้าจากการผิดหวังจากเรื่องทั้งหมดนั้น ตอนนี้ เธอเข้าใจแล้วว่าความหมายของการมีใครสักคนคอยหนุนหลังมันอุ่นแค่ไหน... เจเรมี่รู้สึกได้ว่าคนในอ้อมแขนของเขาโน้มตัวเข้าในอ้อมกอดของเขามากขึ้น มือของเธอค่อย ๆโอบขึ้นรอบคอเขาไว้เหมือนเป็นการทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้น เจเรมี่มีสติกลับมายังเหตุการณ์ปัจจุบัน เขาจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ในอ