บทที่ 1213

เมเดลีนใช้ดวงตาเปียกชื้นของเธอมองไปข้างหน้าตามทิศทางที่เจเรมี่กำลังมองอยู่ ภายใต้แสงอาทิตย์ เสียงคลื่นทะเลดังเข้ามากระทบในหูของเธอ ก่อนเธอจะได้กลิ่นความเค็มของมหาสมุทรซึ่งเป็นความรู้สึกของฤดูร้อน มันคือเอพริลฮิลล์ สถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกและกลายมาเป็นคู่รักกัน “ลินนี่ ผมหวังว่าชาติหน้าผมจะยังสามารถจับมือคุณไว้ และวิ่งไล่ตามคุณไปจนทั่วทั้งหาดแห่งนี้ได้ ถึงตอนนั้นผมจะจดจำรูปลักษณ์ของคุณไว้ในใจเสมอ และจะไม่มีวันเข้าใจผิดว่าคุณเป็นคนอื่นอีก ผมจะไม่ปล่อยให้คุณทนกับความทุกข์และความอับอายโดยไม่จำเป็นอีกต่อไป” เมื่อได้รู้ถึงความคาดหวังและคำขอโทษของเขา เมเดลีนก็หลั่งน้ำตาและซบหน้าลงที่ซอกคอของเขาทันที “ฉันไม่ปรารถนาชาติหน้าหรอกนะ เจเรมี่ ฉันต้องการคุณในชีวิตนี้เท่านั้น” ขณะที่เธอกำลังพูดอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็แสดงสีหน้าจริงจังออกมา “เจเรมี่ ฉันจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณ!” ทันทีที่เจเรมี่ได้ยินอย่างนั้นมันก็ทำให้เขานึกถึงคืนนั้นที่โรงพยาบาลที่เมเดลีนได้พูดบางอย่างคล้าย ๆ กันนี้ออกมา ในขณะเดียวกันเขาก็ทนความเจ็บปวดไว้ไม่ได้อีกต่อไป ลมหายใจของเขาแผ่วลงทุกที และทำได้เพียงพิงเธอไว้เพื่อผ