บทที่ 465

ไฟแสดงสถานะห้องผ่าตัดยังคงเปิดอยู่ พยาบาลบอกว่าแพทย์ได้ให้การรักษาเขาทันทีหลังจากพบว่าอาการแย่ลงของเขา แต่สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้น พวกเขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะช่วยชีวิตผู้ป่วยได้ ทัง โรลชูว เฝ้าดูประตูที่ปิดอยู่ พ่อของเธอได้รับการรักษาภายในห้องนั้นและเขาสามารถจากเธอไปได้ทุกเมื่อ หัวใจของเธอดูเหมือนถูกบีบไว้แน่นด้วยมือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็น มันเจ็บมากจนเธอแทบหายใจไม่ออก เธอกลัวนะ กลัวจริง ๆ เธอกลัวพ่อของเธอจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก จมูกของเธอรู้สึกแสบและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตา ขณะที่เธอกระพริบตาน้ำตาก็ไหลอาบแก้มของเธอ “พ่อของคุณจะต้องไม่เป็นไร เชื่อผมสิ” ลู ชินจิน กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาและลูบหลังเธอเบา ๆ ทัง โรลชูว ซบที่หน้าอกของเขา มือของเธอกำปกคอเสื้อของเขาแน่น เธอกัดริมฝีปากตัวเองใว้เพื่อห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้ ตราบใดที่แพทย์ยังคงช่วยเขาอยู่ เธอก็ยังมีความหวัง ดวงตาสีดำของ ลู ชินจิน หรี่ลงเล็กน้อยและสายตาที่ลึกซึ้งของเขาก็จ้องมองไปที่ประตู เสียงกังวลของหัวหน้าผู้ป่วยดังขึ้นอีกครั้งในหูของเขา "คุณทัง เมื่อพยาบาลเวรกำลังทำหน้าที่ของเธอ เธอพบว่าอัตราการเต้นของหัวใจของคุณพ่อของ