Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 175

เจย์ฝืนย้ายสายตาของเขาไปที่รูปวาด... นอกจากฝีมือการตวัดปากกาที่ดี มันก็ไม่มีอะไรดีอีกเลยในภาพร่างของเธอ เมื่อมองแยกกัน เครื่องหน้าของคนนี้นั้นเหมือนผลงานชิ้นเองของพระเจ้า แต่เมื่อจับพวกมันมารวมกัน ผลลัพธ์นั้นเรียกได้ว่าเหมือนภาพเหตุการรถชน นี่มันไม่ได้สะท้อนมาตรฐานของแองเจลีนเลยสักนิด เจย์ส่ายหัว เขาริบคืนคำชมของเธอในใจ ช่างเพ้อเจ้อ ผู้หญิงไร้ยางอายและหยาบกระด้างแบบโรสจะไปเป็นคนที่ไร้ที่ติและงดงามแบบแองเจลีนแบบที่เขาคิดได้ยังไง? แม้แต่นักเรียนศิลปะระดับมืออาชีพยังต้องรู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อมองผลงานศิลป์ของแองเจลีน เมื่อมองภาพวาดของโรสอีกครั้ง มันเหมือนเธอพยายามจะวาดนกอินทรีที่โผบินด้วยปีกที่สยาย แต่กลับจบที่วาดออกมาเป็นไก่จิกข้าวสารแทน เจย์คิดว่าเขาต้องหัวกระแทกอะไรมาไม่ก็ตาบอด รึไม่ เขาก็คิดถึงแองเจลีนมากไป บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่เขามักจะเห็นภาพลวงตาไร้สาระแปลกประหลาดนั่น "ไปซะ!" ในหัวของเจย์วุ่นวายไปหมด เขาต้องการสงบมันลง โรสได้พักเสียที เธอรู้สึกเหมือนได้รับการยกโทษ กลังจากงานเลี้ยง โจเซฟินก็พากลุ่มก้อนความสุขทั้งสามมาให้เจย์แล้วกล่าวอย่างมั่นใจ "เจย์ เจ้าก้อนน่ารักทั้

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.