Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 176

เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อจะทำตัวดีกับพ่อของเธอตลอดหลายวันมานี้ แต่ดูเหมือนว่าคุณพ่อของเธอก็ยังไม่ชอบเธอเหมือนเดิม เมื่อเจย์เข้าบ้านไปพร้อมอุ้มร็อบบี้น้อย โรสก็นั่งอย่างกระสับกระส่ายอยู่บนโซฟารอลูก ๆ ของเธอ เมื่อเธอเห็นเจย์อุ้มร็อบบี้น้อยผู้หลับไหลมาในมือ ในขณะที่เจนสันจับมือเซ็ตตี้น้อยที่ดูง่วงเหงาหาวนอนมา หัวใจของโรสก็จมดิ่งลงเล็กน้อย โรสรู้จักกันดีในด้านการบังคับ แต่เมื่อเห็นว่าเขาแม้แต่เลือกปฏิบัติกับเด็ก ๆ ด้วย เธอจึงมองเขาในแง่ร้ายมากในตอนนี้ "คุณแม่" เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นแม่ของเธอ เธอก็โยนตัวเองในอ้อมแขนของแม่เธออย่างน่าสงสาร โรสลูบหัวน้อย ๆ ของเธออย่างนุ่มนวล เสียงของเซ็ตตี้น้อยแฝงไว้ด้วยร่องรอยของความเสียใจที่แทบสังเกตไม่ได้ มันชัดเจนว่าเธอใจสลายกับการปฏิบัติที่ไม่ยุติธรรมของพ่อเธอ โรสอุ้มเซ็ตตี้น้อยขึ้น จับมือของเจนสัน แล้วเดินขึ้นข้างบน "โรส!" สายตาล้ำลึกและเงียบสงบของเจย์ตกไปที่หลังอันบางแต่ยืดหยุ่นของโรส โรสที่ยืนอยู่บนบันไดขั้นบนสุด หันหัวของเธอกลับมา ดวงตาดั่งฤดูใบไม้ผลิของเธอสั่นไหวและผสมกับร่องรอยความต่อต้านและไม่พอใจต่อเขา "มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ ท่านอาเรส?" เสีย

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.