บทที่ 220

เจเรมี่ยิ้มเยาะแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยเสียงต่ำ ดวงตาเรียวแวววาวของเขามองไปที่หลังอันสง่างามของมาเดลีน “นี่เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นมาเดลีนจริง ๆ งั้นเหรอ?” “ไร้สาระ! แน่นอน เธอคือเเมดดี้!” เอวาตอบยืนยันโดยไม่ต้องสงสัย “เจเรมี่ ฉันจะบอกกับนายว่าอย่าคิดที่จะทำร้ายแมดดี้ต่อไป ถ้าเเมดดี้ได้รับบาดเจ็บอีกครั้งนึงล่ะก็ ฉันจะสู้กับนายด้วยชีวิตของฉันในครั้งนี้!” หลังได้ยินคำเตือนขู่ของเอวา ริมฝีปากของเจเรมี่แสดงอย่างเยาะเย้ยตัวเอง เพื่อนคนหนึ่งที่จะต่อสู้ด้วยชีวิตเพื่อเธอ ถ้างั้น แล้วสามีคนนี้ล่ะ? เจเรมี่ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ จากนั้นเขาเข้าไปในรถและสตาร์ทเครื่องยนต์ มาเดลีนนั่งอยู่ในรถ เธอเหลือบไปเห็นร่างอันหดหู่ใจของเอวานอกกระจกรถ เอวาค่อย ๆ ตัวเล็กลงเรื่อย ๆ ภายในกระจกมองหลัง หัวใจของเธอเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ ‘ฉันขอโทษนะ เอวา’ ‘ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะทำเป็นว่ารู้จักเธอ’’ ‘ฉันจะขอโทษเธออย่างนอบน้อมหลังจากที่ฉันแก้แค้นสำเร้จเสร็จแล้ว’ มาเดลีนเรียกความสนใจของเธอกลับมาอีกครั้ง เมื่อรถขับผ่านสี่แยกไปเธอร้องขอให้ “หยุดรถ” เจเรมี่มองไปที่เธอ ด้วยความงง แต่เขาดันเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของมา