บทที่ 221

อุบัติเหตุที่กำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้าในอีกไม่กี่วินาที เจเรมี่ตัดสินใจเอื้อมมือไปคว้าข้อแขนของ มาเดลีน เขาออกแรงกระชากดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง รถคันดังกล่าวิ่งผ่าไฟสีเหลืองเฉียดด้านข้างของมาเดลีนไป เนื่องจากเจเรมี่ใช้กำลังที่มีมากเกินไป เขาเสียการทรงตัวก้าวถอยหลังไป คนที่อยู่ในอ้อมแขนล้มลงกับพื้นพร้อมกับเขา ทำให้เกิดแรงกระแทกอย่างรุนแรง “ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เป็นไรแล้วตอนนี้” มาเดลีนได้ยินที่เจเรมี่พูด เธอคิดอยากจะลุกขึ้นแต่กลับถูกกอดรัดไว้อย่างแน่นหนาในอ้อมกอดเจเรมี่ มือขวาของเขากดที่ด้านหลังศีรษะเธอราวกับว่ามันเป็นการกระทำของจิตใต้สำนึกที่ต้องปกป้องเธอ มาเดลีนนอนแผ่อยู่บนร่างของเจเรมี่ จมูกของเธอได้กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์บนร่างกายของเขา มันเป็นกลิ่นคุ้นเคยมากในความทรงจำของเธอ หัวใจเต้นเร็วขึ้นและมีอาการหายใจผิดปกติเล็กน้อยจนเธอรู้สึกได้ เธอไม่แน่ใจว่าเป็ผลจากอาการตกใจที่เกือบจะถูกรถชนหรือเปล่าในตอนนี้ เมื่อสายลมพัดมา มาเดลีนก็หายใจปรับการเต้นของหัวใจโดยปรับลมหายใจให้เป็นปกติ “คุณวิทแมน คุณปล่อยฉันลงได้แล้ว” เสียงเรียกของเธอ เจเรมี่ดูเหมือนจะถูกปลุกเขาให้กลับมามีสติ