บทที่ 1323

เจเรมี่เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาก็เดินช้าลง เป็นเวลานานมากแล้วที่เขาไม่ได้ยินชื่อนั้น และเขาก็ยังรู้สึกถึงความอ่อนหวานในทุกครั้งที่ได้ยิน ความทรงจำที่ดูเหมือนจะถูกฝุ่นเกาะหนากำลังค่อย ๆ ปรากฎขึ้นในแววตาเขาอีกครั้ง เจเรมี่คิดว่า เมเดลีนอาจจะนึกถึงความทรงจำอันยากจะลืมเลือนระหว่างเขาและเธอในครั้งที่เคยอยู่ด้วยกันที่ชายหาด เขายิ้มอย่างรู้เท่าทัน ก่อนจะนึกอยากแกล้งเธอขึ้นมา “เจส คุณกำลังพูดชื่อคนสำคัญสำหรับคุณอยู่หรือเปล่า?” เจเรมี่จงใจถามด้วยความสงสัย เมเดลีนตอบอย่างไม่ลังเลเมื่อนึกถึงความทรงจำบางอย่างได้ “แน่นอน เขาสำคัญ” “สำคัญยังไง?” ในตอนที่กำลังจะตอบ จู่ ๆ เธอก็โต้กลับอย่างไม่พอใจ “ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย?” “…” เจเรมี่เงียบไป เพราะเขารู้คตอบนั้นอยู่เต็มหัวใจมาตั้งนานแล้ว ‘ลินนี่ ผมจะทำให้คุณค่อย ๆ จำได้ว่าผมคือ เจส คนที่สำคัญกับคุณมากคนนั้น’ เจเรมี่สัญญาเงียบ ๆ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าไหล่ของเขาเริ่มหนักอึ้ง เมเดลีนน่าจะหมดแรงไป แล้วพิงร่างบอบบางของเธอลงบนไหล่ของเขาจนหลับไป เมื่อกลับมาที่อพาร์ตเมนต์เจเรมี่ก็พบว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้วบนหลังของเขา และยังพบว่าบะหมี่ที่เขาเตรียมเ