บทที่ 1299

หน้าอกของฌอนแน่นขึ้นเมื่อได้ยินคำอ้อนวอนอันน่าสะเทือนใจของผู้เป็นลูกสาว “อย่าร้องไห้เอวลีน พ่อไม่เป็นไร” เขาปลอบโยนด้วยสายตาที่สงบนิ่ง “พ่อไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะทำได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ!” ฌอนจ้องมองไรอันอย่างไม่เกรงกลัว “หยุดพูดเถอะค่ะพ่อ ไม่มีอะไรหยุดเขาได้อีกแล้ว เขาจะ…” เมเดลีนส่ายหน้าอย่างรุนแรงราวกับว่าชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับมัน ความกลัวก่อเกิดขึ้นเต็มหัวใจของเธอ ขณะที่มองกลับไปยังปีศาจร้ายด้วยดวงตาที่แดงก่ำของเธอ “ปล่อยพ่อฉัน ไรอัน ฉันสัญญาว่าจะเกลี้ยกล่อมให้เขาเลิกขัดคำสั่งของคุณเอง! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อและแม่ของฉัน คุณจะไม่มีวันควบคุมฉันได้อีก!” เมเดลีนเอ่ยขอร้องอย่างลนลาน ก่อนจะลงเอยด้วยการขู่อีกฝ่ายแทน ไรอันดูหวั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเห็นน้ำตาบนใบหน้าของหญิงสาว “ผมจะปล่อยเขาถ้ามันเป็นสิ่งที่ภรรยาของผมต้องการ แต่เขาต้องเรียนรู้และจำเอาไว้ว่าตัวเองและคุณเป็นใคร ถ้าคิดจะมาเป็นศัตรูกับผม ฝ่ายที่ต้องทนทุกข์ทรมานก็คือพวกคุณเอง” จากนั้นเมเดลีนก็ได้ยินเสียงดังก่อนจะตามมาด้วยเสียงโอดครวญอย่างเจ็บปวดของฌอน หัวใจของเมเดลีนหล่นวูบทันทีและรีบหันกลับไปมองทันที! ฌอนโดนกระสุน