บทที่ 1300

เมเดลีนนั่งรอฟังผลของฌอนและเอโลอิสตรงม้านั่งใกล้ทางเดินด้วยเสื้อผ้าที่เปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้า ไรอันเดินเข้ามาเอาแจ็กเก็ตคลุมไหล่ให้ เมื่อรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและกลิ่นของไรอัน เมเดลีนก็ตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ไรอันรู้สึกพอใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเมเดลีน เมื่อเธอเริ่มกลัวและหวาดระแวงเขาก็จะช่วยเติมเต็มแผนการของเขาได้ “พ่อแม่ของคุณจะไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณยังนั่งอยู่ตรงนี้คุณจะเป็นไข้หวัดเอาได้นะ” ไรอันดุเธอด้วยความอ่อนโยน “พวกท่านจะไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหม?” เมเดลีนถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่อยากจะเชื่ออีกฝ่าย ไรอันจึงเม้มปากเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ “พวกเขาจะไม่เป็นอะไร ตราบใดที่คุณยังเชื่อฟังผม ผมสัญญา” เมเดลีนกำหมัดแน่น ก่อนจะคลายมือออกในที่สุด “กลับกับผม” น้ำเสียงของไรอันอ่อนโยนขึ้นมาก เมื่อรู้ว่าการปฏิเสธไม่ใช่ทางเลือก เมเดลีนจึงเหลือบมองไปทางห้องฉุกเฉินแล้วลุกขึ้นยืน ไรอันโอบแขนรอบไหล่ของเธออย่างใกล้ชิด ทำให้ทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาเข้าใจได้ว่าพวกเขาเป็นคู่รักกันจริง ๆ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าตอนนี้แววตาของเมเดลีนกลับเต็มไปด้วยความกลัวและไม่สบายใจ เมื่อพวกเขากลับมาถึงที่พัก เมเดลีนก็กลับไปใน