บทที่ 1239

เมเดลีนมองชายที่วิ่งเข้ามาหาเธอด้วยความประหลาดใจ และก่อนที่เธอจะขยับปากก็ถูกชายคนนั้นปิดปากเอาไว้อย่างนุ่มนวล ชายคนนั้นคว้าเอวบางของเธอไว้แน่นแล้วรีบพาออกไปจากตรงนั้นทันที ไรอันและชายผิวขาวอีกคนรีบเดินออกมาจากด้านหลังกำแพง ลูกน้องที่ตามมาหลังพวกเขามาด้วยเอาไฟฉายส่องไปทั่วบริเวณพื้น จากนั้นพวกเขาก็เจอลูกแมวตัวหนึ่งที่กำลังเหยียบขวดพลาสติกและร้องเหมียวใส่พวกเขาอยู่ “แค่แมวครับนาย” ว่าแล้วชายคนนั้นก็เดินเข้าไปเตะเพื่อไล่ลูกแมวออกไป เขามองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะหันกลับไปพร้อมกับไรอัน เมเดลีนยืนอยู่หลังต้นไม้และเห็นทั้งหมดว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น โชคดีที่ลูกแมวปรากฏตัวขึ้นตรงนั้นและช่วยแก้ไขสถานการณ์วิกฤตของเธอเอาไว้ได้ ทว่าลูกแมวตัวนั้นต้องถูกเตะก็เพราะเธอ หญิงสาวจึงรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย “ผมรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไร คุณจะพาลูกแมวตัวนี้ออกไปด้วยก็ได้” เสียงทุ้มและแหบห้าวดังมาจากด้านหลังเธอ เมเดลีนหันกลับไปมองอีกฝ่ายภายใต้แสงจันทร์จาง ๆ “ทำไม? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” “ตอนนี้ผมไม่มีเวลาอธิบายให้คุณฟัง คุณควรกลับไปก่อน เพราะที่นี่มันอันตรายเกินไป” ชายคนนั้นพูดพร้อมกับเดินออกไปอย่างรวดเร็วหละงจ