บทที่ 1226

เมื่อเมเดลีนตื่นมาในวันรุ่งขึ้น เธอก็เห็นไรอันอยู่ข้างเตียง เธอมองดูคนเจ้าเล่ห์อย่างระแวดระวังและไม่พูดอะไร ในทางกลับกัน ไรอันก็กำลังมองตรงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า “คุณเสียเลือดมาก ผมเลยเอาซุปมาเติมพลังให้ ล้างหน้าล้างตาแล้วมาดื่มสักหน่อยสิ” เมเดลีนมองซุปบนโต๊ะข้างเตียงและเดินไปที่ห้องน้ำ “เอวลีน ตอนนั้นเจเรมี่ทำร้ายคุณขนาดนั้น ทำไมคุณถึงยังรักเขาอยู่ล่ะ?” เสียงอยากรู้อยากเห็นของไรอันดังขึ้นมาจากนอกห้องน้ำ เมเดลีนไม่ตอบ และเปิดประตูออกมาหลังจากชำระร่างกายเสร็จเท่านั้น ไรอันยืนอยู่ที่ประตู ในตอนนี้เขาดูอ่อนโยนและเป็นผู้ดีโดยไม่มีใครคิดเลยว่าเขาจะเป็นฆาตกรเลือดเย็นได้ เมเดลีนมองเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่ม “การรักใครสักคนมันจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ?” เธอย้อนถามแล้วนั่งลงบนเตียง ไรอันเดินไปเปิดกระติกรักษาอุณหภูมิให้ จากนั้นเขาก็เทซุปออกมาบางส่วนแล้วยื่นให้เธอ เขามองไปที่ผ้าพันแผลตรงแขนของเมเดลีนและดึงถ้วยกลับ “ให้ผมป้อนนะ” ไรอันพูดพลางใช้ช้อนตักซุปมาแล้วยกขึ้นจ่อตรงปากของเมเดลีน “...” เมเดลีนหันหน้าปฏิเสธ “ฉันกินเองได้” “คุณไม่อยากได้ยาถอนพิษแล้วใช่ไหม?” ไรอันถามเสียง