บทที่ 109 พระเจ้าบอกให้คุณทำอะไร

พวกเขาออกจากอีสต์ เอ็มเพอเรอร์และรับประทานอาหารมื้อเย็นกัน ที่ตลาดกลางคืนเธออนุญาตให้ ไฮด์ โซรอสจับมือเธอขณะที่พวกเขาเดินผ่านฝูงชน แน่นอน ว่ามันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่คนหน้าตาแปลก ๆ พุ่งเข้ามาในทางของพวกเขา “คราวนี้เราจะไปไหนอีก?” นี่ไม่ใช่ทางกลับไปยังอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ไฮด์ โซรอสขับรถมาสเซอร์ราติของเขาและใช้เส้นทางอื่น “เธอจะรู้เมื่อเราไปถึงที่นั่น” “เราตกลงกันแค่ทานอาหารเย็น ไม่ใช่หรือ?” “แน่นอนว่าเราต้องเดินเล่นหลังจากทานอาหารมื้อเย็น” ‘…ใครก็ตามที่เชื่อคำพูดเหล่านี้ก็ไร้เดียงสาจริงๆ’ ไฮด์ โซรอสคิดอย่างนั้นในใจ ขณะที่รถขับไปบนทางหลวงยกระดับ เจน ดันน์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “เราจะไปที่ไหนกันแน่” “ไปขับรถ” “ ... ” เจน ดันน์เห็นว่า ไฮด์ โซรอสไม่ยอมบอกเธอ เธอจะไม่ได้รับคำตอบแม้ว่าเธอจะถามต่อก็ตาม ดังนั้นเธอจึงหันศีรษะและมองไปที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่าง "เรามาถึงแล้ว" เมื่อรถหยุดลงเจน ดันน์ก็เบิกตากว้าง…“ สวนสนุก หรอ?” "ใช่ ฉันอยากเล่น และเธอจะไปกับฉัน” ไฮด์ โซรอสวางมือบนเอวของเขาและอวดดีอย่างไร้ยางอาย “สำหรับนายหนุ่มที่ร่ำรวยและหล่อเหลาอย่างฉันซึ่งเป็นคนที่มีการศึกษ