บทที่ 108 ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการ

เจน ดันน์คิดว่าเรื่องนี้คงจะจบลงหลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้ว เห็นได้ชัด ว่ามีคนคิดอย่างอื่น มีร่องรอยของการทำอะไรไม่ถูกในดวงตาของเจน ดันน์ "คุณโซรอสคุณกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นไปแล้ว” ‘แล้วคุณก็กินไปสามชามแล้วด้วย!’ “อืม - อืม ก๋วยเตี๋ยวเนื้อก็รสชาติดี” “ ... ” “คุณหยุดตามฉันได้ไหม คุณโซรอส?” ทำไมคนนี้ถึงเป็นเหมือนขนมเหนียวหนืดอย่างนี้นะ? “ฉันบอกคุณแล้วคุณโซรอส หากคุณร่ำรวยก็นำเงินไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง คุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับฉันในตอนนั้น” มุมริมฝีปากของไฮด์ โซรอสโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเหยียดหยาม เขาพูดด้วยเสียง "โอ้" "ฉันจะทำอะไรก็ได้ที่ฉันต้องการหรอ?" มีคนเริ่มเจ้าเล่ห์ "ใช่ คุณร่ำรวยดังนั้นนำเงินของคุณไปที่อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ คุณคือลูกค้าของฉันและลูกค้าคือพระเจ้า” “โอ้…” เขาตอบอย่างยืดยาว “โอ้” มีความหมายสำคัญที่ลึกซึ้ง อย่างไรก็ตาม เจน ดันน์ไม่สามารถรับรู้ได้ในขณะนี้ “ คุณพูดเอง เจอกันคืนนี้" ต้องบอกว่า เขาหันหลังกลับและผลักจักรยานของเขาออกไป เจน ดันน์สูญเสียอย่างสิ้นเชิง เธอพบว่ามันยากที่จะอ่านใจของไฮด์ โซรอสอย่างไรก็ตามในที่สุดเธอก็ถอ