บทที่ 98

ถามออกไปก่อนจะฉุกคิดได้ถึงข้อความที่ดิกสันส่งมาให้ก่อนหน้านี้ “ที่ฉันไปเมืองเอไม่ใช่เพราะไม่เชื่อใจคุณ แต่ฉันไปเพราะสงสัยอะไรบางอย่างในตอนนั้น” ใบหน้าหล่อหันกลับมา “แล้วทำไมต้องโกหก?” “ทำไมต้องโกหกเหรอ...?” เรื่องจริงที่ฉันโกหกเขา และฉันก็ไม่ใช่คนที่จะเก่งในการหาเหตุผลไปเรื่อย แคโรถอนหายใจ ก่อนจะบอกความจริง “เบาะแสบางอย่างที่ฉันเจอเชื่อมโยงกับคนตระกูลเยล ก่อนหน้านี้ชัคเคยพูดให้ฉันบอกคุณ แต่พอรู้ว่านายหญิงเยลคือป้าของคุณ ฉันจึงเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากทำให้คุณลำบากใจ และฉันก็ไม่คิดว่าคุณจะรู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว...” ร่างเล็กเงียบไปครู่ พลันถามอีกครั้ง “แล้วจู่ ๆ ทำไมคุณถึงมาที่เมืองเอล่ะ?” ดิกสันจอดรถเมื่อถึงไฟแดงพลางดึงเบรคมือขึ้น ดวงตาคมเข้มเบนจากภาพการจราจรติดขัดตรงหน้ามายังใบหน้าของฉัน ก่อนจะต้องมองมันอยู่แบบนั้น แคโรขมวดคิ้ว มือบางยกขึ้นมาจับลูบใบหน้าตัวเองอย่างสงสัย “คุณจ้องหน้าฉันทำไมเนี่ย?” “ผมคิดถึงคุณ และไม่อยากห่างจากคุณซักนิด” ร่างสูงยังคงพูดคำหวาน ๆ ต่อไป “ผมถึงทนรอไม่ได้ และบินตามคุณมาทันทีหลังเสร็จงานที่บริษัท แต่พอถึงที่เมืองเอ คุณป้ากลับส่งข้อความมา ถามว่าผมมา