บทที่ 99

ฉันย้ำอีกครั้ง “ก็ใช่นะสิ เฮนรี่ พี่ชายของฉัน เขาดูแลฉันดีกว่าใครทั้งนั้น เขาเป็นยิ่งกว่าของขวัญล้ำค่าที่แม่มอบให้ฉันเลยล่ะ” “ถ้าเขาคือคนที่ดูแลคุณได้ดีที่สุด แล้วผมคืออะไร?” ดิกสันยังคงเล่นแง่ไม่เลิก หญิงสาวผ่อนลมหายใจพลางเอ่ยเชิงปลอบ “อย่างน้อยก็แค่ช่วงนี้เท่านั้น ที่เขาจะยังดูแลช่วยเหลือฉันได้อยู่” ร่างสูงไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับ แต่คิ้วที่ขมวดนั่นบ่งบอกว่าเจ้าตัวยังคิดไม่ตกเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับเฮนรี่ “จากข้อมูลของผม ตระกูลชอว์กับตระกูลคุกไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจกันมาก่อน แล้วพวกคุณไปรู้จักกันได้ยังไง?” ฉันไม่ได้มีเจตนาอยากจะเปิดเผยอดีตที่เป็นความลับของเฮนรี่ หรือประกาศให้คนทั้งโลกรู้ถึงเรื่องส่วนตัวของเรา แต่เพื่อทำให้ดิกสันสบายใจ จึงเลือกตอบเพียง “เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เขาเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของคุณแม่ ฉันถึงนับถือเขาเป็นพี่ชายจนถึงทุกวันนี้” แม้ว่าอธิบายของฉันจะไม่ได้ลงรายละเอียดมากมาย ทว่าดูเหมือนดิกสันยอมเข้าใจและไม่ถามอะไรอีก ร่างสูงหันหลังเดินไปยังห้องครัวเพื่อเตรียมมื้อเย็นแทน แคโรมองไปยังแผ่นหลังแกร่งพลันยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ร่างเล็กมุ่งหน้าขึ้นไปยังห้