บทที่ 121

คิดว่าฉันไม่เชื่อคุณเหรอ? ฉันโมโห “ฉันได้ยินสิ่งที่คุณพูดก่อนหน้านี้ชัดเจน คุณยังจะให้ฉันเชื่ออะไรอีก? ไหนพูดมาซิ คุณยังจะแต่งงานกับเธอไหม?” ฉันไม่เคยถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เพราะไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายแพ้ รวมทั้งไม่อยากทะเลาะกับเขา ร่างสูงชะงัก ก่อนเอ่ย “ผมขอโทษ ผมบอกไม่ได้ว่าเธอเป็นใคร แต่ผมก็มีเหตุผลนะ” นี่เขาอยากจะทำให้ฉันคลั่งเพราะคำแก้ตัวแบบนั้นเหรอ! ดิกสันนี่มันจริง ๆ เลย! “ได้ งั้นเราจบกัน” พูดจบก็ยื่นมือไปผลักอกของคนตรงหน้าอย่างแรงด้วยความโกรธ แต่ดิกสันยังพยายามเกลี้ยกล่อมต่อ “เชื่อผมสิ ผมไม่มีทางทรยศคุณหรอก!” พูดออกมาได้นะ คุณมันก็แค่คนเห็นแก่ตัว! “ไปตายซะ!” ฉันเริ่มหมดความอดทนและไม่อยากจะสนทนากับคนตรงหน้าอีก มือไม้และขาสองข้างสะบัดเตะใส่ดิกสันไม่หยุด ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยพร้อมค่อย ๆ ก้าวถอยหลังออกไป ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึง ทว่าสายตาที่มองมานั้นยังคงสงบนิ่ง ความรู้สึกเจ็บแปลบแล่นตรงมาที่หัวใจ แต่ยังเจ็บไม่เท่ากับความรู้สึกของการถูกหักหลัง “ดิกสัน เกร็ก ฉันจะถามคุณครั้งเดียว” “ตกลง” เสียงเข้มเอ่ย ฉันถามเน้นที่ละคำ “คุณจะแต่งงานกับเธอไหม?” “ถ้าเธอมาเม