บทที่ 8

แดนนี่ยิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ใช่ เขานั่นเอง!” นิเกลแสดงสีหน้าที่แปลกไปและเขารีบหดมือที่ยื่นออกไปทักทายเจอรัลด์กลับ หลังจากนั้น เขาตบเบา ๆ บ่าเจอรัลด์ก่อนจะพูดว่า “เจอรัลด์ ฉันได้ยินเกี่ยวกับนายมานานแล้ว ฉันได้พบกับซาเวียแฟนเก่านายมาก่อน เธอสวยมากจริงๆ ฉันอยากจะขออภัยนายที่เพื่อนฉันแย่งเธอมาจากนาย!” ยังไงซะ ถ้านายอยากจะมาสุนกกันที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้ แค่บอกชื่อฉันกับพวกเขานายจะได้ส่วนลดสามสิบเปอร์เซ็นต์ทันที นิเกลขออภัยตามมรรยาทที่ดี “พี่นิเกล มันเปล่าประโยชน์ถึงแม้ว่าเขาจะเอ่ยชื่อนายเพราะว่าเขาไม่สามารถที่จะมาใช้จ่ายอะไรอะไรได้ตรงย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้อยู่แล้ว!” ตอนนี้เอง อลิซและเพื่อนร่วมชั้นของเธอไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ระเบิดหัวเราะออกมาได้ “ขอโทษนะ! ตอนที่ยูริพูดว่าเขาตกหลุมรักกับแฟนสาวของเด็กหนุ่มที่แสนยากจนคนนี้ ฉันเดาว่าแฟนเขาคงไม่น่ารักเท่าไหร่ อย่างไรก็ตาม ฉันเห็นเธอผ่านๆตอนที่ฉันไปมหาวิทยาลัยในวันอื่น เมื่อได้เห็นว่าเธอเป็นคนสวยขนาดไหน ฉันคิดจริงๆนะว่านายต้องรวยมากแน่!” นิเกลตอบรับขณะที่หัวเราะขึ้นมา “มันจะเป็นงั้นได้ยังไง? ฮ่าฮ่าฮ่า...” แดนนี่หัวเราะ “อีกอย่าง นิเกล นายคือคนที่แนะนำให้ยูริส่งข้อความไปหาซาเวีย แล้วก็ใช้เงินกับเธอนิดหน่อย ดังนั้น ยูริถึงจะสามารถแย่งเธอมาจากเจอรัลด์ได้! ยูริใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำในการส่งข้อความหาซาเวียก่อนที่เธอตกลงจะเลิกลากับเจอรัลด์!” ตอนนี้ฮาร์เปอร์ถึงกับเสียอารมณ์และแม้แต่นาโอมิก็โกรธเมื่อเธอได้ยินคำพูดของนิเกล “หมายความว่ายังไง? พวกนายดีนักหรอแค่เพราะว่าพวกนายรวยเนี่ยนะ?” ฮาร์เปอร์ ยืนขึ้นและตะคอกกลับนิเกล หนังตาของนิเกลกระตุกนิดหน่อยก่อนจะเขาจะพูดขึ้น “นี่เพื่อน ๆ มันไม่ได้เกี่ยวกับเงินหรอก ใครก็ตามที่สามารถรักละก็ใส่ใจผู้หญิงได้มากที่สุดก็ควรค่ากับผู้หญิงสวยไง! ทำไมไม่ถามคนสวยอย่างอลิซล่ะว่าที่ฉันพูดมาจริงหรือเปล่า?” อลิซ ที่นั่งมองใส่ใจทุกการเคลื่อนไหวของนิเกลตลอดเวลา รู้สึกว่าจริง ๆ แล้วนิเกลดูน่ารักมากและเขามีมารยาทที่ดี อีกอย่าง เธอไม่ค่อยประทับใจกับเจอรัลด์สักเท่าไหร่ อลิซพยักหน้าทันทีที่ได้ยินนิเกลเอ่ยถาม เธอเคยได้พบกับซาเวียมาก่อนและคิดว่าเธอดีเกินไปสำหรับเจอรัลด์ “แล้วยังไง นี่คิดจริง ๆ หรอว่าคนบางคนสมควรที่จะตายเพียงแค่ว่าเขาจน? แล้วคนจนไม่มีความรู้สึกอะไรหรอ? แล้วนั่นหมายความว่าพวกนายสามารถเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นเมื่อไหร่ก็ตามที่ต้องการเพราะว่าพวกนายคิดว่าตัวพวกนายเองรวยกว่า?” ในตอนนี้เอง เจอรัลด์ ผู้ที่นั่งเงียบอย่างอดทนมาตลอด ยืนขึ้นฉับพลัน ในตาของเขาแปล่งแดงก่ำและเขากำหมัดแน่นขณะจ้องนิเกล ด้วยความโกรธ นั่นเป็นเพราะว่า นิเกลหัวเราะเยาะเขาแถมยังทำให้ชีวิตเขายุ่งเหยิงเพียงเพราะอยากทำเรื่องสนุกๆ ในตอนแรก เจอรัลด์พยายามที่จะอดทนต่อความอดสูและคำดูถูกต่างๆเพราะถึงยังไงวันนี้ก็เป็นวันเกิดของนาโอมิ อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่สามารถเก็บกลั้นความโกรธไว้ได้แล้ว! อลิซช่วยไม่ได้ที่มองไปที่เจอรัลด์ด้วยสายตารังเกียจ เขาไม่เพียงแต่จน แต่เขายังไม่มีความอดทนอีกด้วย เขาไม่สามารถกลั้นใจไว้เวลาคนอื่นพูดแย่ๆเกี่ยวกับเขาได้เลยหรอ? บลอนดี้ ก็เริ่มโกรธแล้วเหมือนกัน “เจอรัลด์ นายคิดว่านายเป็นใคร? พูดอย่างงี้กับนิเกลด้วยท่าทีแบบนี้ได้ยังไงกัน? นายรู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่?” เพียงเพื่อจะพิสูจน์ตัวเองต่อหน้า นิเกล บลอนดี้หยิบขวดไวน์ขึ้นก่อนจะปาไปที่เจอรัลด์ นี่คงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำร้ายเจอรัลด์ อีกอย่าง เขาต้องทำแบบนี้เพราะอยากจะแสดงถึงความภักดีและการอุทิศตัวให้นิเกลเห็น “เจอรัลด์ ระวัง!” ฮาร์เปอร์ ผู้ที่ตาไวและรีบดึงเจอรัลด์ไปข้างๆ ขวดไวน์ถูกเขวี้ยงเลยผ่านเจอรัลด์ไปโดนไม่โดนเขา เพล้ง! ตู้ปลาที่อยู่ในห้องถูกทำให้แตกทันทีทันใด ว้าว! ทุกคนหันสายตาไปมองที่ตู้ปาที่ถูกทำให้แตกละเอียด นี่… บลอนดี้อึ้งไป หน้าเขาซีดฉับพลัน ในตอนนี้แม้แต่แดนนี่กับนิเกลยังรู้สึกช็อคด้วย ”ซวยแล้ว ปลาอะโรเวน่าแพงมากเลยนะ!” แดนนี่ตะคอกขึ้นมาขณะที่เขาจ้องไปที่บลอนดี้ด้วยสีหน้าตื่นกลัว บลอนดี้อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกขณะที่เขากลืนน้ำลายลงคอเอือก “แดนนี่ นิเกล ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่คิดว่าเจอรัลด์จะหลบขวดไวน์นี้ทัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ!” หลังจากนั้น แดนนี่จ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโมโหอย่างมาก “ใช่แล้ว เราไม่ควรจะโทษบลอนดี้! เจอรัลด์ไม่ควรจะหลบขวดนั้น อย่างไรก็ตาม ถ้าขวดนั้นเขวี้ยงโดนเจอรัลด์ เขาควรจะยอมรับมันเหมือนลูกผู้ชาย ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหนิ? ทำไมถึงหลบมัน?” ถึงแม้ว่าพวกเด็กสาวจะอยู่ในสภาวะขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขาทั้งหมดเลือกที่จะโทษเจอรัลด์ที่หลบขวดไวน์นั้น! “เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?” ในเวลานี้เอง หนึ่งในพนักงานคนหนึ่งได้ยินเสียงแตกกระจายอย่างดังจึงรีบเร่งเข้ามาในห้องส่วนตัวนี้พร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ตู้ปลาอะโรเวน่าในห้องส่วนตัวนี้ถูกทำให้แตกละเอียดเป็นชิ้นๆ หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยจ้องไปที่กลุ่มของพวกเขาก่อนที่เขาจะถามขึ้น “ใครเป็นคนทำ?” ปลาอะโรเวน่านี้ถูกนำเข้ามาจากมาเลเซียมันมีค่าอย่างมากและประเมินค่าไม่ได้! มันจะถูกทำให้แตกละเอียดได้ยังไงขณะพี่เขารักษาการอยู่ที่นี่? หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยรู้สึกงงงวย “แบร์รี่ นี่เป็นการเข้าใจผิด! คุณคิดว่าคุณสามารถเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ฟลินท์รู้ได้ไหม?” นิเกล รีบเอาบุหรี่ออกมาก่อนที่จะส่งมันให้แบร์รี่ แบร์รี่ ยกมือขึ้นเพื่อปฏิเสธบุหรี่อย่างทันที “นิเกล อย่าเข้าใจฉันผิด แต่นายต้องเข้าใจนะว่านี่มันคือตู้ปลาและปลาที่แพงมาก ไม่มีทางไหนที่ฉันจะสามารถช่วยนายได้ ฉันไม่มีทางเลือกแต่ต้องติดต่อผู้จัดการทันที” หลังจากนั้น แบร์รี่พูดขึ้นด้วยความช่างพูดของเขาทันทีทันใด หลังจากนั้นคู่หนึ่ง ผู้ชายอายุช่วงประมาณสามสิบได้เข้ามาพร้อมกับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง เขาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่คือผู้จัดการของบาร์จักรพรรดิคาราโอเกะ ฟลินท์ เล็กซ์ซิงตัน “พี่ฟลินท์!” นิเกลทักทายเขาด้วยสีหน้าที่มีรอยยิ้ม ฟลินท์ มองดูความยุ่งเหยิงในห้องส่วนตัวนี้ หลังจากนั้น เขาขมวดคิ้วก่อนจะพูดขึ้น “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกนายทำให้ตู้ปลาแตกได้?” “ไม่ใช่อย่างงั้นนะ ทำไมพวกเราถึงกล้าที่จะทำงั้นหละ พี่ฟลินท์? หนึ่งในเพื่อนของเราบังเอิญทำให้มันแตกเพราะเขารู้สึกปั่นปวนตื่นเต้นมากเกินไป” นิเกล พูดกับฟลินท์อย่างสุภาพมาก ถึงแม้ว่าจะฟลินท์เป็นเพียงแค่ผู้จัดการของบาร์จักรพรรดิคาราโอเกะแต่ทุกคนรู้ว่าเขาทำงานให้แซค ไลล์ แม้แต่พ่อของฟลินท์เองยังต้องพูดกับเขาด้วยความสุภาพนอบน้อม! บลอนดี้ กลืนน้ำลายลงคอก่อนที่จะยืนขึ้นและพูดว่า “พี่ฟลินท์ นี่เป็นความผิดผมเอง ผมรู้สึกโกรธมากดังนั้นเลยขว้างขวดไวน์ไปที่เขา อย่างที่เห็น เขาหลบขวดไวน์นั้นและขวดไวน์นั้นไปโดนตู้ปลาแทน!” ฟลินท์จ้องบลอนดี้ด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวบนหน้า หลังจากนั้น เขาเตะตรงท้องของบลอนดี้ก่อนเค้าจะหยิบขวดไวน์อีกอันและตีไปที่หัวบลอนดี้โดยตรง “นายโกรธหรอ? ฉันก็โกรธเหมือนกันตอนนี้!” “นี่อะไรกัน” ตอนนี้พวกผู้หญิงตื่นกลัวกันอย่างที่สุด “พวกเราจะทำไงดี? ตู้ปลานี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อตกแต่งภายในในห้องส่วนตัวนี้อย่างสมบูรณ์แบบ จริง ๆ แล้ว นายควรจะจ่ายเป็นสองเท่าของราคาตู้ปลานี้สำหรับทำให้มันแตกแต่นิเกล ฉันจะไว้หน้านายเพื่อเห็นแก่พ่อของนายโดยการให้จ่ายคืนด้วยราคาเดิมของของตู้ปลานี้ ซึ่งเป็นราคาสองแสนดอลล่าร์ อย่าหาว่าฉันไม่ช่วยนายละกัน!” หลังจากนั้น ฟลินท์เดินออกจากห้องไปทันที ตามจริงแล้ว บอดี้การ์ดสองคนยังคงคอยดูแลความเรียบร้อยอยู่ประตูตอนนี้ “เราจะทำอย่างไรดี แดนนี่? ฉันมีแค่ห้าดอลล่าร์!” บลอนดี้พูดขณะที่เขานั่งลงพร้อมกับเลือดที่ไหลออกลงจากหัวของเขา แดนนี่พูดขึ้นตอบกลับว่า “ฉันมีห้าสิบดอลล่าร์ซึ่งมันเป็นเงินค่าใช้จ่ายสำหรับเดือนหน้าของฉัน” นาโอมิรู้สึกโกรธอย่างถึงที่สุด อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทุกคนมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเธอ มันไม่มีเหตุผลใด สำหรับเธอที่จะเพิกเฉยได้กับปัญหานี้อย่างสิ้นเชิง ดังนั้นนาโอมิตอบกลับว่า “ฉันมีประมาณหนึ่งหมื่นดอลล่าร์” ทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวนี้เริ่มรวบรวมเงินของพวกเขาด้วยกัน แม้แต่อลิซก็ได้ตัดสินใจที่จะยอมจ่ายหนึ่งหมื่นดอลล่าร์สำหรับความเสียหายนี้ ในท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ยังไม่แม้แต่จะสามารถรวบรวมเงินแสนดอลล่าร์ได้เลย “อย่ากังวลไปเลย ให้ฉันไปถามพี่ฟลินท์ว่าเขาสามารถให้ส่วนลดพวกเราได้แค่ไหน” นิเกลพูดขึ้นมาก่อนจะออกจากห้องไป มันจะเป็นไปได้ยังไง? ทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวนี้ตกอยู่ในสภาวะที่เดือดร้อน “ฉันควรจะมาแค่ฉลองวันเกิดของฉัน! ฉันจะโทรหาพ่อของฉันเดี๋ยวนี้แหละ” นาโอมิตะโกนขึ้นมาขณะที่ย่ำเท้าของเธออย่างวิตกกังวล อลิซหยุดเธอทันทีก่อนที่จะพูดขึ้น “นาโอมิ เราจะให้เธอจ่ายเงินนี้ได้ยังไง? ฉันคิดว่าคนที่เริ่มยั่วยุคนอื่นก่อนควรจะจ่ายสำหรับค่าเสียหายนะ!” หลังจากนั้น อลิซลองไปที่เจอรัลด์ “เจอรัลด์ ทั้งหมดนี้ เป็นความผิดนายนายเป็นคนเดียวที่เริ่มยั่วยุนิเกล ถ้าไม่ใช่เพราะนาย บลอนดี้คงจะไม่หัวเสียและพยายามที่จะตีนายด้วยขวดไวน์นั่น“ อลิซพูดขึ้นด้วยท่าทีที่เย็นชา “ใช่!” กลุ่มของพวกผู้หญิงเห็นด้วยอย่างทันที ในเวลาที่เองนาโอมิพูดขึ้นอีกครั้ง “ได้โปรดหยุดเถอะ หยุดโทษเจอรัลด์สำหรับทุก ๆ อย่าง พวกเธอทุกคนไม่ต้องกังวลสำหรับเงินก้อนนี้หรอก เพราะพวกเรามาที่นี่เพราะฉลองวันเกิดของฉันก็วางใจเถอะว่าฉันจะจ่ายค่าเสียหายนี้ไม่ว่าฉันจะต้องทำอะไรก็ตาม!” หลังจากนั้น นาโอมิพยามโทรหาพ่อของเธอ ในทางตรงกันข้าม ฮาร์เปอร์และเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นของเจอรัลด์อยากจะช่วยแต่ค่าใช้จ่ายในเดือนนี้ของพวกเขามีเพียงแค่ประมาณหนึ่งพันดอลล่าร์เท่านั้น ความจริงแล้ว เจอรัลด์รู้สึกโกรธอย่างมากจริงๆ เขารู้สึกโมโหนิเกล แดนนี่กับบลอนดี้อย่างมาก อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่สามารถทนเห็นนาโอมิตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้ได้ ถึงแม้ว่าเค้าเป็นเจ้าของร้านนี้ ผู้จัดการ ฟลินท์ยังคงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อีกอย่าง มันคงจะไม่สะดวกสำหรับเจอรัลด์ถ้าจะต้องโทรหาแซคในห้องส่วนตัวนี้ ดังนั้น เขาพูดขึ้นตามมารยาท “ฉันไปห้องน้ำแป๊บนึงนะ” หลังจากนั้นเขาออกจากห้องไป ตาของอลิซเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเจอรัลด์ก้าวออกจากห้อง “โอ้มายก้อด ฉันเจอผู้คนมากมายในชีวิตของฉันแต่ไม่เคยเห็นใครน่าละอายใจไปกว่าเขาเลย นี่เขากำลังหนีใช่ไหม? ขณะที่พวกผู้หญิงยังอยู่ที่นี่อยู่เลย?” ภายในห้องน้ำ เจอรัลด์โทรศัพท์อยู่ “คุณแซค” “เจอรัลด์ โปรดเรียกผมว่าแซคเถอะ คุณมีอะไรที่ให้ผมช่วยครับ?” “ผมกำลังเจอปัญหา...”