บทที่ 1233 เธอจะห่วงฉันขนาดนี้ทำไม?

โรบินจับแขนเสื้อของตนเองด้วยความตื่นตระหนก “ถ้าพี่ไม่โกรธก็ดีแล้ว แต่ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ฉันควรจะกลับบ้าน พี่เองก็ควรจะพักผ่อนนะ ดื่มแอลกอฮอล์มาเยอะขนาดนั้น พรุ่งนี้พี่จะต้องอาการหนักแน่ ๆ คราวหน้าอย่าดื่มหนักขนาดนี้นะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ” ซิลแวงปล่อยข้อมือของเธอ สีหน้าของเขาผิดหวังเล็กน้อย “อยู่กับฉันอีกหน่อยไม่ได้เหรอ?” ณ ตอนนั้นโรบินไม่สามารถหาเหตุผลเพื่อที่จะปฏิเสธได้ เธอจึงนั่งลงข้าง ๆ เขา “ก็ได้” หลังจากที่เงียบไปสักพักซิลแวงก็ถามว่า “เธอรอฉันนานแค่ไหน? อย่าบอกนะว่าเธอตั้งแต่เย็นแล้ว?” โรบินพยักหน้า “ฉันพยายามโทรหาพี่หลังจากที่ออกจากคาเฟ่แล้ว แต่พี่ปิดเครื่อง ฉันเลยมีทางเลือกเดียวก็คือมาที่นี่ ฉันไม่คิดว่าจะต้องรอถึงเที่ยงคืน แต่ดีแล้วที่พี่กลับมา ไม่อย่างนั้นฉันคงจะรอเก้อ” ซิลแวงเลิกคิ้วและพูดว่า “เธอบ้าไปแล้วเหรอ? ถ้าฉันไม่รับโทรศัพท์ เธอก็น่าจะปล่อยฉันไปสิ จะมารอฉันนานขนาดนี้ทำไม? เราไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน เพราะฉะนั้นเธอจะสนใจทำไมว่าฉันจะโกรธไหม? เธอจะห่วงฉันขนาดนี้ทำไม?” ‘ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน?’ โรบินผิดหวังเล็กน้อย ถึงจะไม่รวมช่วงที่พวกเขาเคยเดตกัน แต่อย่างน้อย