บทที่ 1234 เลิกควบคุมฉันสักที

ซิลแวงไม่ลังเลอีกต่อไปขณะที่ผลักเธอลงโซฟา… หลังจากที่พวกเขาเสร็จภารกิจและเธอกำลังนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของโรบินก็แดงไปด้วยความอับอาย เมื่อเธอตัดสินใจได้ว่าจะคุยกับเขา เขาก็ผล็อยหลับไปแล้ว ความผิดหวังเล็กน้อยแวบผ่านแววตาของเธอ เธอรู้ว่าถึงแม้ซิลแวงจะดื่มมาแต่เขามีสติอย่างเห็นได้ชัดและรู้ตัวแน่นอนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ที่เธอผิดหวังอาจจะเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้คุยกันหลังจากที่มีเซ็กซ์กันด้วยซ้ำ… เมื่อโรบินถึงที่บ้านเธอก็ต้องตกใจเมื่อเปิดไฟและพบกับใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ เธอเกือบจะร้องเสียงหลง แต่เมื่อเธอเห็นว่าคนคนนั้นเป็นแม่ของเธอ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แม่มายืนทำอะไรที่นี่กลางค่ำกลางคืน? หนูตกใจหมดเลย” สีหน้าของแม่เธอมืดมน “ฉันไม่คิดว่าแกจะบอกฉันว่าแกไปนอนที่บ้านแอเรียนอีกใช่ไหม? เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมแกไม่อยู่ที่นั่นทั้งคืนเลยล่ะ? ฉันสงสัยมานานแล้ว แกมีแฟนใช่ไหม? ถ้ามี แล้วแกจะปิดบังฉันทำไม? แกต้องการทำให้ฉันอับอายด้วยการไปบ้านเขาทั้ง ๆ ที่แกแทบจะไม่รู้จักกันเลยเหรอ? แอเรียนแค่ช่วยแกปกปิดเรื่องนี้จากฉัน ถูกไหม? ฉันมั่นใจว่าคืนก่อนแกก็ไม่ได้นอนที่บ้านหล่อน ใช่ว่า