บทที่ 482

ลีโออยากจะเข้ามาห้าม แต่ฉันขอไม่ให้เขาเข้ามายุ่ง! ฉันเตะไปที่ลำตัวของหญิงเศรษฐีคนนั้น รอยเท้าปรากฏขึ้นทันทีบนเดรสสีขาวของเธอ เธอที่ยังคงไม่กล้าทำร้ายฉัน จึงหันไปสั่งเพื่อน ๆ “ตบซัมเมอร์ด้วยแรงทั้งหมดที่พวกเธอมี!” ฉันคือคนที่ทำให้พวกเธอโกรธ ทว่า คนเหล่านั้นกลับไปลงที่ซัมเมอร์! นี่คือความเป็นจริงของสังคมสินะ! คนที่แข็งแรงรังแกคนอ่อนแอ และคนที่ตัวใหญ่รักแกคนตัวเล็ก! ฉันชำเลืองมองและเห็นชายสองคนมองมาที่ฉันจากบนชั้นสอง ฉันตะโกนเสียงดัง “ชาร์ลส คุณจะมาช่วยผู้หญิงของคุณหรือเปล่า? ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องคิดเรื่องนี้อีกไปตลอดชีวิต!” ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันเห็นแซคคารี่กำลังยิ้ม ชาร์ลสกับแซคคารี่ยังลงมาไม่ถึงด้านล่างด้วยซ้ำ ในตอนที่คนที่โตที่สุดในบรรดาหญิงสาวพวกนั้นได้ลากตัวพวกเธอออกไปแล้ว ซัมเมอร์พูดด้วยท่าทางเศร้าหมอง “คนพวกนี้น่ารำคาญอย่างกับแมลงวัน” “พวกเขาพูดอะไรก่อนหน้านี้ที่ทำให้สีหน้าเธอดูเศร้าหมองแบบนั้น?” เมื่อได้ยินคำถาม ซัมเมอร์ถอนใจและพูดขึ้น “เพราะมีอา” ร่างบางถามอย่างกังวล “เกิดอะไรขึ้น?” “เธอเอาแต่พูดว่าเธอไม่ต้องการชาร์ลสอีกแล้ว และมันทำให้ฉันรู้สึกอับอาย ราวกับว่าฉันเป็นคนท