บทที่ 601 เธอเริ่มก่อน

มาร์คเหลือบมองคุณปู่ของธัญญ่าและเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มจาง ๆ เมื่อเขานึกถึง 'ความป่าเถื่อน' ของแอเรียน เขาประหลาดใจกับมุมใหม่ของผู้หญิงของเขา เธอเป็นเหมือน… แมวป่าตัวน้อย? นายาผลักกล่องยาให้มาร์ค "คุณเทรมอนต์ แอริก็บาดเจ็บเหมือนกัน รบกวนคุณดูแลเธอด้วย” มาร์คใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดแผลของแอเรียน แอเรียนรู้สึกเจ็บที่บาดแผลแต่อายเกินกว่าจะเปล่งเสียงออกมา ใบหน้าที่หล่อเหลาของมาร์คดูใหญ่ขึ้นต่อหน้าต่อตาเธอ ออร่าของเขาเปล่งประกายมากขึ้นเมื่ออยู่ใกล้กันในขณะที่เขาแตะสำลีก้านบนแก้มของเธอ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมและตั้งใจ เธอไม่รู้ความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวเขาและสงสัยว่าเขารู้สึกอับอายด้วยการกระทำของเธอหรือไม่ “แอริ เธอไม่คิดว่าความดื้อรั้นของเธอมาช้าไปหน่อยเหรอ?” เขากำลังโทษเธอใช่ไหม? ด้วยความรำคาญแอเรียนจึงหลีกเลี่ยงมือของเขา “ฉันไม่ได้ดื้อรั้น ฉันพยายามเจรจากับผู้หญิงคนนั้น แต่เธอปฏิเสธที่จะแก้ไขปัญหาอย่างเป็นมิตร ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย ดูจากรูปลักษณ์ของเธอแล้ว บอกได้เลยว่าเธอรวย ถ้าฉันไปแจ้งความกับตำรวจ อย่างมากที่สุดเธอก็แค่คงโดนตบที่ข้อมือ ถ้าอย่างนั้น คุณปู่แ