บทที่ 602 น่าอายขายขี้หน้า

ทิฟฟานี่ก้าวไปข้างหน้าและยื่นเงินของโคลอี้ให้ธัญญ่า "เก็บมันไว้ อย่าปฏิเสธเงินฟรี คิดเสียว่าสุนัขกัด ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดคำนวณกับคนอย่างเธอ เธอมีที่พักไหม? เดี๋ยวฉันจองห้องให้ ใจเย็น ๆ น้า มาสนุกกันในอีกสองสามวันข้างหน้ากันเถอะ” “พักที่โรงแรมนี้สิ” แจ็คสันแนะนำ “ผมจะบอกแผนกต้อนรับให้เตรียมห้องสองสามห้องให้พวกคุณ โรงแรมนี้เป็นของครอบครัวผม ไม่ต้องเกรงใจ” ทิฟฟานี่มองแจ็คสันอย่างตกใจ เธอยังคงค่อนข้างมืดมนเกี่ยวกับความมั่งคั่งของครอบครัวเวสต์ พวกเขาเป็นเจ้าของโรงแรมขนาดใหญ่นี้จริง ๆ ครอบครัวเวสต์ดูเหมือนจะมีหุ้นส่วนอยู่ในทุกที่ จู่ ๆ มาร์คก็คว้าไหล่แอเรียนไว้ "ไปกันเถอะ กลับบ้านกับฉัน” “ฉันไม่ต้องการ” แอเรียนสะบัดเขาออกไป มาร์คก้มศีรษะลงพลางกระซิบข้างหูแอเรียน “แมรี่ไม่สบายเมื่อไม่นานนี้ เธอไม่ต้องการเจอเขาเหรอ? เขาเคยคลั่งไคล้เธอมากนะ” แอเรียนกัดฟัน "ก็ได้ ฉันจะไป ฉันจะไปพบแมรี่กับเฮนรี่ จากนั้นฉันจะกลับโรงแรม ฉันจะไม่อยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์” แจ็คสันไอแห้ง ๆ “เอ่อ… อย่างที่คุณเห็น ธุรกิจกำลังเฟื่องฟูในโรงแรมนี้ เรามีห้องว่างเหลือไม่มากแล้ว มันจะดีกว่าถ้าคุณอยู่ในคฤหาสน์เทรมอนต์” แอ