บทที่ 1081 ข้อความนั้น

เสียงหัวเราะของแอเรียนดังไปทั่วบ้านแม้กระทั่งไบรอันเองก็ได้ยิน เขาพึมพำด้วยความโศกเศร้า “ฉันมันน่าอายนะเนี่ย อายุสามสิบแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงานเลย…” ระหว่างทางแอเรียนหยิบกระจกออกมาจากกระเป๋าเธอเพื่อตรวจดูเครื่องสำอาง เธอรีบแต่งหน้าเพราะต้องออกจากบ้านอย่างกะทันหันจนลิปสติกของเธอแอบเปื้อนเล็กน้อย ทันทีที่เธอตรวจสอบความเรียบร้อยเสร็จมาร์คก็เอื้อมมือมาบังคับหน้าเธอให้หันไปทางเขา นิ้วโป้งของเขารูดผ่านริมฝีปากเธอ “ฉันเคยบอกแล้วว่า อย่าใช้ลิปสีแดงขนาดนี้ สักวันหนึ่งฉันจะโยนลิปเธอทิ้งให้หมดซะเลย” เธอสะบัดมือเขาออก “คุณหาเรื่องให้ฉันตีคุณใช่ไหม? ฉันเพิ่งจะทามันเองนะ! มันแดงตรงไหน? นี่ฉันเลือกสีที่อ่อนที่สุดที่มีแล้ว แค่ปากของฉันมันค่อนข้างจะแดงเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เข้าใจไหม? เอาแต่จริง ๆ ช่วยอะไรก็ไม่ได้!” เมื่อมาร์คเห็นว่าเธอไม่กล้าเอาลิปมาทาใหม่เขาก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม หลังจากที่โกรธไปครึ่งชั่วโมงแอเรียนก็เห็นว่าพวกเขายังเหลือเวลาอยู่พอสมควรกว่าจะไปถึงที่จุดหมาย เธอจึงถามว่า “เรื่องของอเลฮานโดรมีความคืบหน้าบ้างไหมคะ? ฉันเดาว่าพวกสมิธจะต้องระวังตัวมากแน่นอน” มาร์คหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดลิปสติกที่