บทที่ 1080 บางทีคุณควรจะลดเงินเดือนฉัน

แอเรียนเอื้อมมือไปจับเขาเอาไว้ “แมรี่นอนอยู่ คุณจะย้ายเตียงตอนนี้เลยทำไม? คืนนี้ก็นอนแบบนี้ไปก่อน คุณให้ใครย้ายเตียงตอนกลางวันไม่ได้เหรอ? กลับมานอนดีกว่าค่ะ สมอร์ดื่มน้ำไม่ได้เป็นอุปสรรคในการนอนของฉัน ฉันก็จะนอนต่อแล้วเหมือนกัน” สมองของมาร์คเบลอจากความง่วง เขาไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นเลย เขาพึมพำตอบแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงเพื่อนอนต่อ แอริสโตเติลขยับร่างเล็ก ๆ ของเขา เขาหันหน้าไปทางแอเรียนพลางดูดนมเธอและวางเท้าของเขาบนตัวมาร์ค พ่อของเขาหันหน้ามาลืมตาและยิ้มให้เขา จากนั้นก็จับเท้าเล็ก ๆ อ้วน ๆ ของเขาไว้อย่างเอ็นดู แอเรียนยิ้มเมื่อเห็นดังนั้น ภายนอกมาร์คอาจจะดูไม่พอใจที่แอริสโตเติลไม่ได้เกิดมาเป็นผู้หญิง แต่ท่าทางของร่างกายเขายังคงซื่อตรง เช้าวันรุ่งขึ้นแมรี่ก็รีบมาเคาะประตู “นายท่าน นายหญิง เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ! นายน้อยหายไป!” มาร์คลุกขึ้นไปเปิดประตู “เขาอยู่นี่ครับ เขาคลานมาตอนกลางดึก ต่อจากนี้ไปเราจะดูเขาตอนกลางคืนเอง คุณคงจะเหนื่อยจากการที่เลี้ยงเขามาตลอดสองสามเดือน” แมรี่เกือบจำร้องไห้ “ฉันขอโทษ ๆ ฉันผิดเอง สงสัยจะเป็นเพราะหิมะตกเมื่อคืนอากาศก็เลยหนาวจนฉันหลับเหมือนจำศีล นายน้อยเป็น