บทที่ 747

ไม่มีทางที่เมเดลีนจะไม่เข้าใจเรื่องที่เฟลิเป้บอกเป็นนัย แต่เธอกลับเพียงแค่จ้องมองสายตาที่แหลมคมของชายผู้นั้นอย่างไม่ยอมแพ้ “คุณหมายความว่าอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ เฟลิเป้? เพราะถ้าคุณทำแบบนี้ แสดงว่าฉันจะไม่ได้โทษคุณในสิ่งที่คุณไม่ได้ทำ คุณไม่เคยเป็นสุภาพบุรุษแบบที่ฉันคิดว่าคุณเป็นเลยสินะ” สายตาของเฟลิเป้สลดลง มือของเขาที่เคยโอบเมเดลีนเริ่มคลายออก สายตาของเมเดลีนเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอรีบดึงตัวออก “ฉันจะสืบว่าเกิดอะไรขึ้นกับลิเลียนและหาหลักฐานว่าใครเป็นคนทำ ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวของฉันตายด้วยสาเหตุไม่ชัดเจนแบบนี้แน่” “ผมบอกคุณไปแล้วว่าผมไม่ได้ทำร้ายลิเลียน” น้ำเสียงของเฟลิเป้แน่วแน่ “คุณจะเชื่อคนที่ทำให้ชีวิตคุณเหมือนตกนรก มากกว่าคนที่ดึงคุณออกจากขอบเหวงั้นเหรอ เอวลีน?” เมเดลีนไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเขา “คุณรู้ไหมว่าความแตกต่างที่สุดระหว่างคุณกับเจเรมี่คืออะไร?” เฟลิเป้จ้องมองเมเดลีนอย่างสับสนขณะที่เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “คุณพูดถูก การกระทำของเขาไม่สามารถให้อภัยได้ แต่อย่างน้อยเขาก็ยอมรับความผิดพลาดของเขาและเต็มใจที่จะกลับใจเปลี่ยนแปลง เขาไม่เคยโยนความผิดให้ใครเลย” สายตาของเมเดลี