บทที่ 512

เมเดลีนพบสถานที่ดังกล่าวอย่างรวดเร็ว เนื่องจากที่นั่นอยู่ห่างออกไปเพียงร้อยเมตร บ้านที่อยู่ตรงหน้าเธอดูทรุดโทรมราวกับว่ามันเป็นบ้านที่ไม่มีคนอยู่อาศัย แต่มันยังมีแสงลอดผ่านออกมาจากภายในบ้านอยู่ด้วย เมเดลีนเดินไปที่หน้าต่าง และมองลอดเข้าไปข้างใน เธอเห็นแจ็คสันนั่งอยู่บนม้านั่งเล็ก ๆ ขณะที่จอห์นนั่งสูบบุหรี่อยู่ข้าง ๆ คอยคุมตัวเขาไว้ ด้านข้างจอห์นมีมีดผลไม้วางอยู่ แน่นอนว่าพวกเขาคือผู้อยู่เบื้องหลัง เมเดลีนกำหมัด เธอจ้องมองใบหน้าของแจ็คสันด้วยสายตาที่เป็นกังวล เด็กน้อยดูไม่เกรงกลัวอะไร เขานั่งกระดิกเท้าขณะแทะแอปเปิ้ล ดูเหมือนว่าเขากำลังคุยกับจอห์นเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง สถานการณ์ดูผิดปกติไปเล็กน้อย แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ไม่น่าแปลกใจเช่นกัน เพราะว่าแจ็คสันเป็นเพียงเด็กอายุ 6 ขวบเท่านั้น เมเดลีนครุ่นคิดเงียบ ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ขณะที่เธอกำลังจะเคาะประตู ใบหน้าของเจเรมี่ก็ผุดขึ้นมาในใจของเธอ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมพ์ข้อความส่งให้เจเรมี่ จากนั้นเธอก็เดินไปยังหน้าประตู ทันใดนั้น เมเดลีนก็รู้สึกได้ว่ามีคนเดินเข้ามาจากด้านหลังของเธอ ขณะที่เธอกำลังจะหลบซ่อนตัว ชายคนนั้นก็คว้าเอ