บทที่ 1273

เมเดลีนมองไรอันด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่ากำลังถูกอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นผูกมัดอยู่ เมเดลีนมองตรงไปที่ประตูแล้วค่อย ๆ ก้าวเข้าไปเรื่อย ๆ การเต้นของหัวใจเธอเริ่มผิดจังหวะด้วยความกังวลขณะที่เริ่มคาดเดาไปว่าจะเจอกับอะไร เธอก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว และเมื่อถึงทางเข้าเสียงคนรินน้ำก็ดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยใบหน้าที่เธอได้แต่เฝ้าฝันถึงอยู่ทุกค่ำคืน ดวงตาของเมเดลีนเริ่มแดงและพยายามใช้มือพยุงตัวเองเอาไว้ตรงประตูทางเข้า “พ่อ…” ฌอนที่เพิ่งเทน้ำใส่แก้วให้ตัวเอง เมื่อได้ยินใครบางคนเรียกว่า ‘พ่อ’ หัวใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะทันที เขาหันกลับไปมองด้วยท่าทีสบาย ๆ และเมื่อเห็นเมเดลีนยืนอยู่ข้างประตู แก้วที่อยู่ในมือของเขาก็ร่วงลงบนพื้นทันที เพล้ง! แก้วตกลงกระทบกับพื้นและแตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เมื่อได้ยินเสียงวุ่นวายด้านนอก เอโลอิสก็รีบวิ่งออกมาหาด้วยความกังวลและหวาดกลัว “เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ฌอน มีอะไรเหรอ?” ฌอนจับมือของเอโลอิส ดวงตาของเขามีน้ำตาคลอแล้วชี้ไปที่เมเดลีนที่กำลังเดินเข้ามาผ่านทางประตู “ดูนั่นสิ เอโลอิส ดูสิว่าใครอยู่ที่นี่! ลูกสาวที่คุณเอาแต่บ่นคิดถึงทั้งวันทั้งคืนอยู่ต