บทที่ 459

ผู้รักษาการณ์แห่งสนามรบ หนังสือเล่มนั้นดูค่อนข้างเก่า ฉันรับมันมา พลิกไปที่หน้าแรกและพบกับลายเซ็นของแซคคารี่บนนั้น บรรทัดล่างยังมีวันที่กำกับไว้ ต้นศตวรรษที่ 20 นี่เป็นหนังสือที่เขาเป็นเจ้าของตอนช่วงวัยรุ่น มันยังมีที่คั่นหนังสือคั่นระหว่างหน้าเอาไว้ ฉันไม่ได้เปิดไปที่หน้านั้น แต่ส่งหนังสือให้ลีโอแทน “เก็บเอาไว้” ฉันไม่แน่ใจว่าทำไมเวลถึงให้หนังสือเล่มนี้มา เขาบอกว่าฉันควรได้อ่านมัน ดังนั้นฉันก็จะอ่านมันเมื่อมีเวลาว่าง ลีโอติดตามฉันกลับมาที่คฤหาสน์ชอว์ ไม่เพียงแต่พ่อกับแม่ของฉันที่อยู่ที่นั่น แอนดรูก็อยู่ด้วยเช่นกัน คุณแม่บอกว่าเขากลับมาเนื่องในวันตรุษจีน ในที่สุดเขาก็ยอมรับว่าตระกูลชอว์คือ บ้านของเขา คุณพ่อค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นฉันกลับบ้าน “ทำไมจู่ ๆ ถึงมาที่เมืองอู๋ล่ะ? อีกสามวันก็ถึงวันเกิดลูกแล้ว แล้ววันนั้นก็เป็นวันก่อนตรุษจีน ลูกมีแผนที่ฉลองยังไง? แซคคารี่จะมาฉลองด้วยหรือเปล่า?” ในสายตาของพ่อกับแม่ แซคคารี่คือลูกเขยและสามีในอนาคตของฉัน เขามีส่วนร่วมในทุกอย่างของฉัน การนึกถึงความเหี้ยมโหดของชายผู้นั้นในวันนั้น มันทำให้หัวใจฉันเจ็บแปลบและรู้สึกเจ็บหน้าท้องลาง ๆ ฉันโกหก