บทที่ 453

เขาก็คือ วอลเลซ เขาหาฉันเจอได้ยังไง? ทำไมถึงเป็นเขาในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้? ทำไมถึงไม่ใช่ชายคนที่หัวใจฉันร้องเรียกหา? ไม่! ฉันไม่ต้องการเขา หรือแม้กระทั่งคิดถึงเขา! ฉันเกลียดเขา! เกลียดสิ่งที่เขาทำกับฉัน! เขาทำให้ฉันเจ็บช้ำขนาดนี้ได้อย่างไร? ... ณ ที่ซ่อนตัว แซคคารี่คอยจ้องมองร่างที่ไม่ขยับเขยื้อนของหญิงสาวอย่างไม่คลาดสายตา ดวงตาเธอเบิกกว้าง ยินยอมให้หิมะโปรยปรายลงมาปกคลุมตากลมโตคู่นั้น คำพูดของเธอที่ว่า “ฉันกำลังจะตาย!” ยังดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา เขา... ไม่เคยคาดคิดว่าเธอกำลังจะตาย! เขาทนไม่ได้กับผลลัพธ์เช่นนี้! เขารู้ว่าการกระทำของเขามันทำร้ายเธอ แต่ทว่า เมื่อมองไปที่ปืนไรเฟิลที่พร้อมรับคำสั่งตลอดเวลาเหล่านั้น เขาจำเป็นจะต้องทำ! ถ้าเขาไม่ระวังในการกระทำของตัวเอง หญิงสาวที่นอนอยู่บนหิมะนั่นคงโดนสาดด้วยห่าฝนแห่งกระสุน เขามั่นใจว่า ชายที่ครั้งหนึ่งเคยสอนเขาให้ฆ่าศัตรูอย่างเลือดเย็นจะต้องทำอะไรแบบนั้นแน่! คริสที่เห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นมาสักพัก เดินมาหา ก่อนพูดขึ้นอย่างไม่เป็นมิตร “คาดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ? หลังจากที่แกจากไปและไม่ต้องการกลับมาอีก แต่ฉันก็ยังตามจับและพาแกกลับมาไ