บทที่ 748 เขาดูถูกเหยียดหยามเธอ

เธอสูญเสียศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของเธอไปโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เกรกอรีพูดออกมานั้นมีแต่คำพูดแย่ ๆ อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งคำพูดของเขาเย็นชามากสักเท่าไร เขาก็ยิ่งแสยะยิ้มออกมามากขึ้นเท่านั้น ซึ่งนั้นทำให้เธอรู้สึกถึงความรัก และความเกลียดชังในเวลาเดียวกัน ความอดทนของยูเลียนาได้หมดลง น้ำตาของเธอไหลลงมาอาบเต็มแก้มเมื่อได้ยินคำพูดที่รุนแรงเหล่านั้น ใบหน้าขาวเรียบเนียนของเธอแดงระเรื่อเพราะความอึดอัดใจ เธอก้มศีรษะลงและกัดริมฝีปากล่างของเธอ ร่างผอมบางของเธอยืนสั่นราวกับใบไม้ในสายลม ยูเลียนาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “คุณเกรแฮม ฉันไม่ได้…” “จุ๊ จุ๊ คุณไม่ต้องอธิบายหรอก คำอธิบายมักจะใช้เพื่อปิดบังความจริง” เขาขัดจังหวะเธออย่างไร้ความปราณี ราวกับว่าเขาไม่ได้เตรียมตัวที่จะได้ยินสิ่งที่เธอกำลังจะพูดต่อไป ยูเลียนาทำได้เพียงแค่ปิดปากให้เงียบอย่างไม่เต็มใจ เกรกอรีพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่เคยตั้งใจจะทำให้ผู้หญิงคนไหนต้องรู้สึกลำบากใจ แต่คุณไม่สามารถตำหนิผมได้เพราะคุณเป็นคนขอมันเอง สิ่งไหนที่คุณเคยผ่านมันมาก่อน ผมก็สามารถแกล้งทำเป็นไม่สนใจมันได้ แต่ถ้าหากว่าคุณต้องการที่จะโกหกต่อหน้าของผมแบบนี้ ผมว่า