บทที่ 916 เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของเขา

ธัญญ่ากัดฟันและเหวี่ยงไม้นั้นไปที่ไหล่ของเจตต์ “เธอจะเกาหลังให้ฉันเหรอ?” เจตต์คำราม “เธอคิดว่าการต่อสู้กับแจ็คสันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? หักกระดูกฉันเลย ฉันไม่ได้ช่วยเธอเพื่อให้พวกเราโดนจับได้นะ! เร็วเข้า!” ธัญญ่ารู้ว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูของอเลฮานโดร เจตต์จะต้องตาย กระดูกที่หักเทียบอะไรกับความตายไม่ได้เลย เธอฮึดสู้และตีเจตต์ด้วยกำลังทั้งหมดที่เธอมีโดยตั้งใจหลีกเลี่ยงหัวเขา “ได้ยัง? คุณเจ็บหรือเปล่า?” เธอตกใจจนอ้าปากค้างและจับที่หน้าท้องของเธอที่เจ็บเล็กน้อยจากการตีนั้น เจตต์ไม่ได้ตอบเธอ เขาคว้ากระปุกออมสินรูปหมูจากบนโต๊ะข้างเตียงของเธอและทุบมันใส่หัวตัวเอง เครื่องลายครามแตกเป็นชิ้น ๆ และหน้าผากของเจตต์ก็เริ่มเลือดออกทันที ธัญญ่าเบิกตากว้างจากความตกใจพลางเอามือปิดปากตัวเองไว้ “ไป!” ธัญญ่าสั่นสะท้านจากเสียงคำรามของเจตต์ เธอเดินเซไปที่ประตูอย่างลำบากลำบน ขาของเธอเหมือนจะหมดแรง “คะ-คุณ… โอเคใช่ไหม? หนูจะไปแล้วนะ…” เจตต์โบกมือก่อนจะพิงกำแพงและจุดบุหรี่ ธัญญ่ารวบรวมสติตนเองและรีบออกจากคอนโดราวกับว่ากำลังหนีจากความตาย เจตต์มองดูผู้ชายสองคนที่นอนอยู่บนพื้นข้าง ๆ เขาและพ่นควันบุหรี่ เขาโ