บทที่ 452 แต่งงาน

ทันใดนั้น มีรถแล่นผ่านเธอและกลับรถโดยเร็วเพื่อหยุดข้าง ๆ เธอ ทิฟฟานี่ปาดน้ำตา “แจ็คสัน? ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?" สิ่งแรกที่แจ็คสันทำหลังจากลงจากรถคือการคว้าตัวเธอและตรวจดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาหายใจออกด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นว่าเธอสบายดี พระเจ้ารู้ว่าเขากังวลแค่ไหนเมื่อรู้ว่าเธออยู่กับอีธาน เขากำลังทำอาหารอยู่แต่กลับโยนตะหลิวทิ้งแล้วรีบออกมา เขาผ่าไฟแดงและขับผ่านป้ายหยุดตลอดทาง “อีธาน มีบางอย่างที่ใช้ขู่เธอได้ใช่ไหม? ถ้าเขามาหาคุณในครั้งต่อไปคุณต้องบอกผม ผมจะไม่ปล่อยให้เขาแบล็กเมล์คุณแบบนี้ต่อไปเด็กขาด เขาทำอะไรคุณหรือเปล่า!?” ทิฟฟานี่ส่ายหัว “ไม่มีอะไร เขาปล่อยฉันไปแล้ว เขาไม่มีอะไรที่สามารถใช้ขู่ฉันด้วย ต่อจากนี้ไปฉันจะสามารถใช้ชีวิตใหม่ได้ ฉันสามารถเดินออกจากเงามืดของเขาและใช้ชีวิตให้ดีได้แล้ว…” แจ็คสันไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้ เขาดึงเธอเข้าไปกอด ทิฟฟานี่เบิกตากว้าง “อะไร… คุณกำลังทำอะไร? อย่าบอกนะว่าคุณรีบร้อนมาหาฉัน…” แจ็คสันปล่อยเธอและไปที่รถก่อนที่จะเยาะเย้ยเธอด้วยเสียงหัวเราะ “ไม่ อย่ามัวแต่หลงตัวเอง ผมมีแฟนอยู่แถวนี้!” ถ้าเป็นเมื่อก่อน ทิฟฟานี่คงจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดเพราะน