บทที่ 451 ไปสะ!

อีธานดูเย็นชาขึ้นเมื่อความอบอุ่นในน้ำเสียงของเขาลดลงเช่นกัน “ความอดทนของฉันมีจำกัดนะ ถ้าฉันต้องการทำอะไรเธอจริง ๆ ฉันคงทำบนรถไปนานแล้ว และเธอก็จะไม่สามารถต้านทานได้อยู่ดี” ทิฟฟานี่รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่พูดเรื่องนี้ต่อ เธอจึงกัดฟันและลงจากรถเพื่อตามเขาเข้าไปในบ้าน บ้านยังคงดูเก่า ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง การตกแต่งภายในและเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดถือเป็นความทรงจำของเธอ อีธานเลือกไพ่ได้ดี โดยรู้ว่าทิฟฟานี่สามารถผ่อนคลายได้มากที่สุดเมื่ออยู่ที่นี่ นี่เป็นเหตุผลที่เขาพาเธอมาที่นี่ด้วย พี่เลี้ยงได้เสิร์ฟอาหารบนโต๊ะแล้ว ทิฟฟานี่ได้กลิ่นหอมของอาหารมื้อเย็นจนเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง มันราวกับว่าเธอได้กลับไปสู่อดีตที่ซึ่งครอบครัวที่มีกันสามคนของเธออาศัยอยู่อย่างมีความสุข ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอทำให้เธอเป็นอย่างที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ แต่สุดท้ายเขาก็พาเธอกลับมาที่นี่ในฐานะเจ้าของบ้าน เขาต้องการให้เธอรู้สึกหวั่นไหวหรือทรมานกันแน่? ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไร มันก็เจือปนไปด้วยความรู้สึกเย้ยหยัน อีธานโอบแขนข้างหนึ่งของเขาไว้ที่เอวของเธอขณะที่พาเธอไปที่โต๊ะอาหาร ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากหลุดพ้นจากที่นี่ แต่อีธานตรึงเธอไ