บทที่ 1093 โชคชะตาเล่นตลกได้แย่มาก

รูปลักษณ์ของแอรี่เปลี่ยนไปมาก ผมที่แต่ก่อนย้อมสีของเธอตอนนี้ถูกย้อมเป็นสีดำ เธอไม่แต่งหน้า ซึ่งทำให้เธอดูอ่อนหวานและอ่อนเยาว์ มองผ่าน ๆ เธอแอบคล้ายแอเรียนเวลาสวมชุดทางการ “หวัดดีแอริ อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันไม่ได้มาหาเรื่อง” เธอแจ้ง “ฉันมาเพราะ… แม่ป่วย เขาไม่อยากให้ฉันบอกเธอแต่ฉันว่าเธออาจจะอยากรู้และไปเยี่ยมเขา ฉันก็เลยมาที่นี่ ฉันลาเพื่ออยู่ดูแลเขาไม่ได้ตลอดยิ่งเมื่อฉันใกล้จะต้องกลับไปเรียนที่ต่างประเทศในไม่อีกกี่วันแล้ว ขอโทษที่ต้องรบกวนนะแอริ แต่เธออาจจะต้องดูแลแม่ต่อสักพัก” แอเรียนขมวดคิ้ว แอรี่สงบเงียบและมีกาลเทศะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? หล่อนเรียกเธอว่า “แอริ” และเรียกเฮเลนว่า “แม่” ความแตกต่างระหว่างหล่อนในตอนนี้กับเมื่อก่อนต่างกันโดยสิ้นเชิง แอเรียนถึงกับต้องสงสัยว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเธอเป็นคนอื่นในคราบหล่อนหรือเปล่า “อย่าเรียกฉันแอริ ฉันทนฟังมันจากปากเธอไม่ได้ ทิ้งที่อยู่ของเขาไว้ เลิกงานแล้วฉันจะไปเยี่ยม” แอรี่ก้มหน้าลง “เอ่อ ฉันรู้ว่าแต่ก่อนฉันทำเรื่องแย่ไว้มาก แต่ตอนนั้นฉันทั้งเด็กและโง่เขลา ฉันไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร เธอเข้าใจใช่ไหม? คนเรามักเรียนรู้จากการผิดพลาด