บทที่ 1065 กลับเอง

แน่นอนว่าคนบนเตียงยังคงเงียบ เธอรออยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อเห็นว่ากิดเดียนไม่ตอบสนอง เธอจึงเอื้อมมือออกไปจะแตะหน้าผากด้วยความสงสัย ถึงอย่างนั้น มือของเธอยังคงค้างอยู่ในอากาศ ชายคนนั้นที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง จู่ ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมาแล้วคว้าข้อมือของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว สีหน้าที่เขาแสดงออกมาทำให้เนลล์คิดว่าเขาไม่คุ้นตาซะจริง เหมือนการมองคนที่คุณไม่เคยรู้จัก หรืออาจจะเป็นศัตรูด้วยซ้ำ เนลล์ยิ้มอย่างขมขื่นใจ ความจริงแล้ว เธอเป็นศัตรูกับกิดเดียนเหรอ? ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แต่เธอสามารถบอกได้จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ว่า กิดเดียนกำลังตามไล่ล่าเจฟฟ์ แต่เธอบังเอิญไปช่วยเจฟฟ์เอาไว้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีอะไรข้องใจ เนลล์เม้มริมฝีปากเข้าหากัน ข่มความรู้สึกตื่นเต้นอย่างแปลกประหลาด เมื่อต้องสบตากับเขา แล้วเอ่ยถามขึ้น “คุณฟื้นแล้วเหรอ? เป็นอย่างไรบ้าง? คุณรู้สึกเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” กิดเดียนจับมือเธอออกอย่างเย็นชาแล้วลุกขึ้นนั่ง “ที่นี่ที่ไหน?” เขามองไปรอบ ๆ แล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบห้าว อาจเป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บ น้ำเสียงของเขาจึงแหบผิดปกติ เนลล์รู้สึกส