บทที่ 159 เธอจะไม่เห็นความสิ้นหวังภายใต้ความสงบ

ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่? เธอมาที่นี่ได้อย่างไร? นายท่านพาเธอเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร? นี่คือสถานที่ที่โรซาลีนเติบโตขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รับการต้อนรับที่นี่! ผมสีเทาของพ่อบ้านชราห้อยอยู่เหนือหน้าผากและมีเส้นเลือดยื่นออกมา เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความโกรธที่กำลังคำรามอยู่ในอก! เขาเป็นพ่อบ้านเก่าของสจ๊วต พวกเขารับใช้สจ๊วตมาหลายชั่วอายุคน ในตอนนี้พ่อบ้านชราพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอดกลั้น ความหงุดหงิดในหัวของเขากำลังจะแตกออกมา แต่เขาก็ยังคงรักษาเหตุผลสุดท้ายในตัวเขาเอาไว้ได้ “นายท่าน ทำไมเธอถึง… ‘คุณ ดันน์’ มาที่นี่?” เมื่อเขาเอ่ยชื่อ ‘คุณ ดันน์’ พ่อบ้านชราก็กัดฟันแน่นขณะที่จ้องมองเจนอย่างน่าขนลุก เจนยังคงนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เธอก็ไม่สงบเช่นกัน เธอก้มหัวลงไม่ใช่เพราะเธอรู้สึกผิด แต่เป็นเพราะเธอเห็นชายชราคนนี้ซึ่งเธอเคยเรียกว่า “คุณซัมเมอร์” เมื่อตอนเด็ก แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเข้ากับเขาได้อย่างไร เธอคือเจน ดันน์เธอถูกจับในข้อหาการตายของโรซาลีน ซัมเมอร์สอย่างไม่ถูกต้อง แต่ใครจะช่วยแบกรับความทุกข์ยากของชายชราผมหงอกคนนี้ที่ต้องเห็นลูกของเขาตายก่อนตัวเองงั้นหรอ? “ฉันไม่อยากอยู่ที่นี