บทที่ 928 โรคที่ไม่มีทางรักษา

เกรกอรีพูดปลอบใจเธอด้วยความอ่อนโยน เมื่อเขาสังเกตเห็นว่านิ้วของวิกกี้เริ่มเกร็ง เขาจึงเอื้อมมือไปผสานกับมือของวิกกี้เอาไว้ ขณะที่เธอฟังเขาพูดอยู่นั้น วิกกี้ก็รู้สึกเชื่อคำพูดของเขาแค่เพียงครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เขาพูดมาเท่านั้น ลึก ๆ แล้วเธอก็ยังคงรู้สึกสงสัยอยู่ เธอพูดอย่างสุขุมว่า “เกรกอรี อย่าโกหกฉันเลย ทำไมคุณถึงมีสีหน้าท่าทีแบบนี้ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่?” วิกกี้รู้จักเกรกอรีเป็นอย่างดี ทั้งคู่ผ่านเรื่องราวมากมายมาด้วยกันทั้งชีวิต ดังนั้นไม่ว่าเรื่องนั้นจะใหญ่สักแค่ไหนพวกเขาจะรับมือกับมันได้เสมอ แต่สีหน้าท่าทีของเขาในตอนนี้นั้นมันดูแย่มาก เกรกอรีหลับตาลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยน เขาเงยหน้าขึ้น พลางลูบผมของเธอเบา ๆ และพูดว่า “ก็ได้ ฉันยอมรับว่ามันเกิดปัญหาขึ้นเล็กน้อย แต่เชื่อฉันเถอะนะ ว่ามันจะสามารถแก้ไขได้ เมื่อเรากลับไปถึงบ้าน เราจะพาหมอมาตรวจร่างกายของเธอให้ละเอียด แล้วรีบรักษาเธอให้หาย เธอจะไม่เป็นอะไร โอเคไหม?” ในที่สุด วิกกี้ก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่ฉลาดที่สุด ไม่ว่าเขาจะพยายามทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไรสักแค่ไหน แต่เธอก็ยังสัมผัสได้ถึงความรุนแรง