บทที่ 91 เนลลี่ผมเอง

หนึ่งในนั้นที่มีกุญแจอยู่ในความครอบครองนำมาเพื่อไขประตู คลิก! ประตูที่ล็อกโดนเปิดออก ทันทีที่ประตูเปิดออกทุกคนก็หันหลังเข้าหากันโดยปริยาย พวกเขาไม่สามารถทนเห็นภาพสถานการณ์ที่เป็นไปได้ที่เกิดขึ้นในห้อง อย่างไรก็ตามกิดเดียนยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ได้ขยับร่างกาย เมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติความอยากรู้อยากเห็นกระตุ้นให้คนหนึ่งหันกลับมามอง วินาทีต่อมาเขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ภายในห้องมีร่างกำยำของชายสี่คนนอนกระจายอยู่รอบ ๆ ศีรษะของพวกเขามีเลือดออกและหนึ่งในนั้นถึงกับนิ้วขาด ขณะที่ชายเหล่านี้นอนหมดสติเลือดสีสดชุ่มพรมอยู่ข้างใต้ทำให้พรมสีเบจเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดหมูเปรอะเปื้อน เนลล์นอนหงายบนโซฟาถือขวดแก้วที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ เธอนั่งคุกเข่าลงบนโซฟา ผมของเธอยุ่งเหยิงและแขนของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลและรอยฟกช้ำ นอกจากนี้ยังมีรอยเลือดบนนิ้วของเธอที่พันอยู่รอบ ๆ ขวดแก้วซึ่งอาจเป็นรอยกรีดจากแก้ว ดวงตาที่วาววับของเธอหันไปที่ประตูซึ่งเป็นที่มาของกลุ่มเสียง แม้ว่าจิตใจของเธอจะว่างเปล่า แต่เนลล์ก็ยังคงตื่นตัวจากสัญชาตญาณและตกใจเหมือนกระต่ายตื่นตูมอยู่ "ใครอยู่ตรงนั้น?" กิดเดียนเดินเข้าไปที