บทที่ 374

ซอง อันยี ยิ้มให้เธอก่อนจะหันไปหั่นผักต่อ ทัง โรลชูว เช็ดมือของเธอบนผ้ากันเปื้อน เธอยิ้มให้ ซอง อันยี อย่างอ่อนโยน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความห่วงใยที่มีต่อเพื่อนที่แสนดีขอเธอ ตาของ ซอง อันยี บวมแดงจากการร้องไห้ เห็นได้ชัดว่าเธอก็รักโมเฟย แต่มันเป็นความสัมพันธ์ที่ถูกกำหนดให้จบลงอย่างเลวร้าย เพราะโมเฟยมีคู่หมั้นอยู่แล้ว เขาไม่สามารถแต่งงานกับเธอได้ เนื่องจากเป็นเช่นนั้นการเลิกกันจึงเป็นการตัดสินใจที่ดีกว่าสำหรับทั้งเธอและโมเฟย หากความสัมพันธ์ยังดำเนินต่อไปมีแต่เธอที่ต้องเจ็บปวดจากมัน เธอจึงไม่ยอมให้อันยีต้องเจ็บปวดอีกต่อไป “ชูวชูว หั่นผักเสร็จแล้ว ต้อง...” ประโยคที่เหลือของเธอถูกกลืนลงไป ซอง อันยี หันกลับมาและเห็น ทัง โรลชูว กำลังใช้ความคิด เธอขมวดคิ้วและเรียกเธอ “ชูวชูว” "ห้ะ?" ทัง โรลชูว ตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกเธอ เธอกระพริบตาและถามด้วยความสับสน "เกิดอะไรขึ้น?" ซอง อันยี มองเธออย่างครุ่นคิดก่อนจะชี้ไปที่ผักที่หั่นไว้บนเขียง และถามเธอว่า "ฉันหั่นผักเสร็จแล้ว มีอะไรให้ช่วยอีกไหม" ทัง โรลชูว มองเธอและยิ้ม "ไม่แล้ว ไปเตรียมตัวกินข้าวเถอะ" หลังจากที่เธอพูด ซอง อันยี ก็ยังยืนอย