บทที่ 231

เมเรดิธจ้องใบหน้าเคร่งขรึมนั้นอย่างอึ้ง “เจเรมี่ คุณพูดอะไรออกมา?” “ทำไมเธอยังไม่ออกไปอีก?” เขาลดน้ำเสียงเเข็งกร้าวลงคล้ายกับว่าเขายังมีความรู้สึกต่อเมเรดิธอยู่บ้าง เมเรดิธโกรธมากได้แต่กัดฟันกรอด ๆ เมื่อเห็นดังนั้นมาเดลีนฉีกยิ้มใส่ขณะที่เจเรมี่ปกป้องเธอไว้ด้านหลังของเขา เธอรู้สึกโกรธมาก มาเดลีนคิดไว้ว่าเมเรดิธจะระเบิดจากความโกรธของเธออกมา แต่เมเรดิธกลับเหมือนจะกลายเป็นคนละคนทันที เธอคลายหมัดของเธอและความโกรธของเธอได้สลายไป จากนั้น เธอเดินเข้าไปหาเจเรมี่และพูดกับเขาช้า ๆ ... “เจเรมี่” ดวงตาของเมเรดิธเปลี่ยนเป็นสีแดงตามเคยขณะมองชายคนตรงหน้าอย่างเศร้า ๆ ซึ่งเขายังคงแสดงออกอย่างเย็นชา “ฉันรู้เเล้วว่าฉันทำอะไรผิดไป และนั่นทำให้คุณผิดหวังมาก แต่ฉันไม่ได้ทรยศต่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฉัน ทุกสิ่งที่ฉันทำก็เพื่อแจ็คและคุณ ฉันไม่เคยทำร้ายผู้บริสุทธิ์เลยสักครั้ง” ในขณะที่พูดเธอน้ำตาไหล สภาพเธอที่น่าสงสารทำได้ดีมากในขณะนี้ “เจเรมี่ ฉันรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่ฉันจะพูดอะไรไปตอนนี้ แต่ฉันบริสุทธิ์ ฉันจะรอจนกว่าคุณจะเชื่อฉัน” เมเรดิธหันหลังเดินออกจากบ้านโดยไม่รอคำตอบของเจเรมี่ ผ่านช่องหน้