บทที่ 1262

“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของไรอันดังขึ้นในหูราวกับเป็นฝันร้ายสำหรับเธอ เมเดลีนมองไปเห็นไรอันที่กำลังนั่งจิบกาแฟ อยู่ข้าง ๆ ด้วยท่าทางสบาย ๆ เขาดูไม่เหมือนอาชญากรซึ่งกำลังเป็รที่ต้องการตัวในตอนนี้ เมื่อเมเดลีนกำลังจะขยับตัว เธอก็ตระหนักได้ว่ามือทั้งสองข้างกำลังโดนมัดเอาไว้ที่ด้านข้างของเก้าอี้ เมื่อหันมองไปด้านข้าง เธอก็เห็นท้องฟ้าสีฟ้าใสและเมฆสีขาวด้านนอก นี่พวกเขากำลังอยู่ในอากาศอย่างนั้นเหรอ? เธออยู่บนเครื่องบิน! เมเดลีนกัดฟันแล้วมองผู้ชายตรงหน้าที่กำลังทำหน้าระรื่นด้วยความเกลียดชัง “จะพาฉันไปไหน ไรอัน?” “ไปบ้านของเรา” ไรอันตอบโดยไม่เงยหน้ามอง แววตาของเมเดลีนมีเพียงความเย็นชา “เลิกเพ้อฝันได้แล้ว ฉันไม่เคยชอบคุณเลย” “แต่คุณก็ไม่สามารถลบความจริงที่อยู่บนทะเบียนสมรสเราได้ เพราะคุณยังเป็นภรรยาของผมอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ไม่ว่าคุณจะชอบผมหรือไม่ก็ตาม” ไรอันเงยหน้าขึ้นยิ้ม “ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเราก็แต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว” ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ต้องฝืนทนกับความจริงที่ว่าเธอกับไรอันแต่งงานกันแล้วอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ชายหนุ่มมองสายตาที่ไม่พอใจนั้นด้วยรอยยิ้ม “ผมจะบอ