บทที่ 240

มาเดลีนหันหลังพร้อมกับพูดว่า “แล้วอีกอย่างนะ ฉันขอแนะนำให้คุณพาแจ็คสันไปหาหมอซะ ฉันจะกลับล่ะ” “เขาไม่ใช่ลูกชายคนเดียวของฉัน” ? คำอธิบายแปลก ๆ ของเจเรมี่ดังขึ้นด้านหลังเธอ เขายังพูดเรื่องนี้ในบ่ายวันนี้ครั้งนึงแล้ว มาเดลีนหยุดเดิน เธอรู้สึกได้ว่าเจเรมี่กำลังเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ จากด้านหลัง “ฉันมีลูกสาวอีกคน” “... ” หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะแทบทะลุออกมาจนเธอสัมผัสมันได้แต่แล้วแสงไปแห่งความสูญเสีย ปรากฏอยู่ในดวงตาของเธอในตอนนี้ เขาเริ่มสงสัยเรื่องตอนบ่ายที่เธอพูดไปงั้นหรอ? บางทีเขาอาจพบบางสิ่งในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้หรือไง? อย่างไรก็ตาม ในตอนที่จิตใจของมาเดลีนเริ่มฟุ้งซ่าน เธอได้ยินเสียงของเจเรมี่ดังอยู่ในหูให้ได้ยินว่า “ฉันมีลูกกับภรรยาเก่านะ” “... ” ตาเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจรปนอาการปวดของก้านกระดูกในใจ “จริงหรอเนี่ย?" เธอถามเขาแล้วยิ้มขณะหันกลับไปมองตาชายคนนั้น “ตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่ไหนกัน?” เจเรมี่จ้องลึกลงไปในดวงตาของมาเดลีน มีรอยยิ้มที่ไม่อาจคาดเดาได้บนริมฝีปากของเขา “เธอตายไปแล้วล่ะ” “... ” “เธอถูกพ่อผู้เลือดเย็นอย่างฉันฆ่า” “... ” มาเดลีนกำหมัดแน่นอย่างควบค